మొట్ట మొదటిగా అందరికి నమస్కారము. ఇది రామాయణం బాలకాండలోని 24వ సర్గ. ఈ సర్గలో, రాముడు శివధనుస్సును సమర్థంగా తేగలగడం చూసి, జనక మహారాజు ఆశ్చర్యానికి గురవుతాడు. వెంటనే, సీతాదేవిని రాముడికి వరించాలనే నిర్ణయం తీసుకుంటాడు. జనక మహారాజు తన దూతలను అయోధ్యకు పంపించి, రాముడి తండ్రి దశరథ మహారాజుకు ఈ శుభవార్తను తెలియజేస్తాడు. దశరథుడు ఈ విషయం విని, సంతోషంతో మిథిలాపురికి బయలుదేరతాడు.
తాటకావనప్రవేశః
తతః ప్రభాతే విమలే కృతాఽఽహ్నికమరిందమౌ |
విశ్వామిత్రం పురస్కృత్య నద్యాస్తీరముపాగతౌ ||
1
తే చ సర్వే మహాత్మానో మునయః సంశ్రితవ్రతాః |
ఉపస్థాప్య శుభాం నావం విశ్వామిత్రమథాబ్రువన్ ||
2
ఆరోహతు భవాన్నావం రాజపుత్రపురస్కృతః |
అరిష్ఠం గచ్ఛ పంథానం మా భూత్కాలస్య పర్యయః ||
3
విశ్వామిత్రస్తథేత్యుక్త్వా తానృషీనభిపూజ్య చ |
తతార సహితస్తాభ్యాం సరితం సాగరంగమామ్ ||
4
తతః శుశ్రావ తం శబ్దమతిసంరంభవర్ధనమ్ |
మధ్యమాగమ్య తోయస్య సహ రామః కనీయసా ||
5
అథ రామః సరిన్మధ్యే పప్రచ్ఛ మునిపుంగవమ్ |
వారిణో భిద్యమానస్య కిమయం తుములో ధ్వనిః ||
6
రాఘవస్య వచః శ్రుత్వా కౌతూహలసమన్వితమ్ |
కథయామాస ధర్మాత్మా తస్య శబ్దస్య నిశ్చయమ్ ||
7
కైలాసపర్వతే రామ మనసా నిర్మితం సరః |
బ్రహ్మణా నరశార్దూల తేన ఇదం మానసం సరః ||
8
తస్మాత్సుస్రావ సరసః సాఽయోధ్యాముపగూహతే |
సరఃప్రవృత్తా సరయూః పుణ్యా బ్రహ్మసరశ్చ్యుతా ||
9
తస్యాయమతులః శబ్దో జాహ్నవీమభివర్తతే |
వారిసంక్షోభజో రామ ప్రణామం నియతః కురు ||
10
తాభ్యాం తు తావుభౌ కృత్వా ప్రణామమతిధార్మికౌ |
తీరం దక్షిణమాసాద్య జగ్మతుర్లఘువిక్రమౌ ||
11
స వనం ఘోరసంకాశం దృష్ట్వా నృపవరాత్మజః |
అవిప్రహతమైక్ష్వాకః పప్రచ్ఛ మునిపుంగవమ్ ||
12
అహో వనమిదం దుర్గం ఝిల్లికాగణనాదితమ్ |
భైరవైః శ్వాపదైః కీర్ణం శకుంతైర్దారుణారుతైః ||
13
నానాప్రకారైః శకునైర్వాశ్యద్భిర్భైరవైఃస్వనైః |
సింహవ్యాఘ్రవరాహైశ్చ వారణైశ్చోపశోభితమ్ ||
14
ధవాశ్వకర్ణకకుభైర్బిల్వతిందుకపాటలైః |
సంకీర్ణం బదరీభిశ్చ కిం న్వేతద్దారుణం వనమ్ ||
15
తమువాచ మహాతేజా విశ్వామిత్రో మహామునిః |
శ్రూయతాం వత్స కాకుత్స్థ యస్యైతద్దారుణం వనమ్ ||
16
ఏతౌ జనపదౌ స్ఫీతౌ పూర్వమాస్తాం నరోత్తమ |
మలదాశ్చ కరూశాశ్చ దేవనిర్మాణనిర్మితౌ ||
17
పురా వృత్రవధే రామ మలేన సమభిప్లుతమ్ |
క్షుధా చైవ సహస్రాక్షం బ్రహ్మహత్యా సమావిశత్ ||
18
తమింద్రం స్నాపయన్దేవా ఋషయశ్చ తపోధనాః |
కలశైః స్నాపయామాసుర్మలం చాస్య ప్రమోచయన్ ||
19
ఇహ భూమ్యాం మలం దత్త్వా దత్త్వా కారూశమేవ చ |
శరీరజం మహేంద్రస్య తతో హర్షం ప్రపేదిరే ||
20
నిర్మలో నిష్కరూశశ్చ శుచిరింద్రో యదాఽభవత్ |
దదౌ దేశస్య సుప్రీతో వరం ప్రభురనుత్తమమ్ ||
21
ఇమౌ జనపదౌ స్ఫీతౌ ఖ్యాతిం లోకే గమిష్యతః |
మలదాశ్చ కరూశాశ్చ మమాంగమలధారిణౌ ||
22
సాధు సాధ్వితి తం దేవాః పాకశాసనమబ్రువన్ |
దేశస్య పూజాం తాం దృష్ట్వా కృతాం శక్రేణ ధీమతా ||
23
ఏతౌ జనపదౌ స్ఫీతౌ దీర్ఘకాలమరిందమ |
మలదాశ్చ కరూశాశ్చ ముదితౌ ధనధాన్యతః ||
24
కస్యచిత్వథ కాలస్య యక్షీ వై కామరూపిణీ |
బలం నాగసహస్రస్య ధారయంతీ తదా హ్యభూత్ ||
25
తాటకా నామ భద్రం తే భార్యా సుందస్య ధీమతః |
మారీచో రాక్షసః పుత్రో యస్యాః శక్రపరాక్రమః ||
26
వృత్తబాహుర్మహావీర్యో విపులాస్యతనుర్మహాన్ |
రాక్షసో భైరవాకారో నిత్యం త్రాసయతే ప్రజాః ||
27
ఇమౌ జనపదౌ నిత్యం వినాశయతి రాఘవ |
మలదాంశ్చ కరూశాంశ్చ తాటకా దుష్టచారిణీ ||
28
సేయం పంథానమావృత్య వసత్యధ్యర్ధయోజనే |
అత ఏవ చ గంతవ్యం తాటకాయా వనం యతః ||
29
స్వబాహుబలమాశ్రిత్య జహీమాం దుష్టచారిణీమ్ |
మన్నియోగాదిమం దేశం కురు నిష్కంటకం పునః ||
30
న హి కశ్చిదిమం దేశం శక్నోత్యాగంతుమీదృశమ్ |
యక్షిణ్యా ఘోరయా రామ ఉత్సాదితమసహ్యయా ||
31
ఏతత్తే సర్వమాఖ్యాతం యథైతద్దారుణం వనమ్ |
యక్ష్యా చోత్సాదితం సర్వమద్యాపి న నివర్తతే ||
32
ఇత్యార్షే శ్రీమద్రామాయణే వాల్మీకీయే ఆదికావ్యే బాలకాండే చతుర్వింశః సర్గః ||
Balakanda Sarga 24 Meaning In telugu
మరునాడు ఉదయమే రామ లక్ష్మణులు, విశ్వామిత్రుడు ప్రాతః కాలము లో చేయవలసిన సంధ్యావందనాది కార్యక్రములు ముగించుకొని ప్రయాణము సాగించారు. గంగానదీ తీరమునకు వచ్చారు.
అక్కడ ఉన్న మునులు విశ్వామిత్రుడు, రామలక్ష్మణులు నదిని దాటడానికి ఒక నావను తీసుకొని వచ్చారు. విశ్వామిత్రుడు, రామలక్ష్మణులు ఆ నావను ఎక్కి గంగా నదిని దాటుతుండగా నది మధ్యలో నీరు బ్రద్దలగుతున్నట్టు పెద్దగా శబ్దం వచ్చింది. “మహర్షీ! ఆ శబ్దము ఏమిటి?” అని రామ లక్ష్మణులు విశ్వామిత్రుని అడిగారు. దాని గురించి విశ్వామిత్రుడు ఇలా చెప్పాడు.
” ఓ రామా! పూర్వము బ్రహ్మ దేవుడు తన సంకల్ప మాత్రం చేత హిమాచలము మీద ఒక సరస్సును నిర్మించాడు. దానికి మానస సరోవరము అని పేరు. ఆ సరస్సులో నుండి ఒక నది పుట్టింది. దాని పేరు సరయూ నది. ఆ సరయూ నది అయోధ్య మీదుగా ప్రవహిస్తూ ఉన్నది. ఆ సరయూ నది మానస సరోవరమునుండి పుట్టుటచే పవిత్రమైనది. ఆ సరయూ నది ఈ ప్రదేశములో గంగానదిలో కలియుచున్నది. ఆ రెండు నదుల సంగమము వలననే ఈ ధ్వని పుట్టింది.” అని చెప్పాడు విశ్వామిత్రుడు.
రామ లక్ష్మణులు ఆ నదులకు భక్తితో నమస్కరించారు. తరువాత వారు గంగానది ఆవల ఒడ్డుకు చేరుకున్నారు. త్వర త్వరగా ప్రయాణము చేస్తున్నారు. మార్గ మధ్యంలో వారికి ఒక మానవ సంచారము లేని నిర్జనమైన అడవి కనపడింది. ఆ అడవి చాలా భయంకరంగా లోపలకు పోవడానికి వీలులేకుండా ఉంది. ఆ అడవిలో అనేక క్రూర జంతువులు సంచరిస్తున్నట్టు వాటి అరుపులు వినిపిస్తున్నాయి. ఆ వనము గురించి చెప్పమని రామలక్ష్మణులు అడిగారు. అప్పుడు విశ్వామిత్రుడు ఇలా చెప్పసాగాడు.
” ఓ రామలక్ష్మణులారా! పూర్వము ఈ ప్రదేశములో రెండు రాజ్యములు ఉండేవి. ఇంద్రుడు వృత్రాసురుని సంహరించాడు. దాని వలన ఇంద్రునికి బ్రహ్మ హత్యా పాతకము చుట్టుకుంది. ఆ పాతకము వలన ఇంద్రునికి ఆకలి వేయసాగింది. అప్పుడు దేవతలు, ఋషులు దేవేంద్రునికి మంత్రించిన నీటితో స్నానం చేయించారు. దేవేంద్రుడు తనకు అంటుకున్న ఆకలిని, బ్రహ్మ హత్య వలన కలిగిన మయలను ఈ ప్రదేశంలో వదిలిపెట్టాడు. అప్పుడు ఇంద్రుడు శుచి అయినాడు.
ఇంద్రుడు ఈ రెండు దేశములు మలదము కరూశము అనే పేర్లతో పిలువ బడుతాయి అని వరం ఇచ్చాడు. అప్పటి నుండి ఈ రెండు దేశములు ధనధాన్యములతో కళ కళ లాడుతున్నాయి.
కొంత కాలము తర్వాత ఒక యక్షిణి ఇక్కడకు వచ్చింది. ఆ యక్షిణి మహా బలశాలి. ఆ యక్షిణి సుందు అనే రాక్షసుని భార్య. ఆమె కుమారుడే మారీచుడు అనే రాక్షసుడు. ఆ మారీచుడు గొప్ప బలవంతుడు. మాయావి. ఎల్లప్పుడూ ప్రజలను బాధిస్తూ ఉండేవాడు.
తాటక అనే రాక్షసి ఈ రెండు దేశములను నాశనం చేసింది. ఇలా అరణ్యములుగా మార్చింది. ఆ అరణ్యములలో తన నివాసము ఏర్పరచు కున్నది. అందుకే దీనిని తాటక వనము అని అంటారు. ఈ అరణ్యము లోనికి ఎవరూ పోవడానికి సాహసించరు. ఇప్పుడు నువ్వు ఆ తాటక అనే రాక్షసిని సంహరించాలి. అది ఈ రెండు రాజ్యములను సర్వ నాశనము చేసింది. దానిని చంపితే గానీ ఇక్కడి మానవులు సుఖంగా జీవించలేరు.” అని విశ్వామిత్రుడు రాముడితో ఆ తాటక వృ త్తాంతము వివరంగా చెప్పాడు.
ఇది వాల్మీకి విరచిత
రామాయణ మహాకావ్యములో
బాలకాండలో ఇరవై నాల్గవ సర్గ సంపూర్ణము.
ఓం తత్సత్ ఓంతత్సత్ ఓంతత్సత్.