మొట్ట మొదటిగా అందరికి నమస్కారము. ఈ రోజు మన అంతర్జాల స్థలం అనగా వెబ్‌సైట్ నందు నీతికథలు గురించి తెలుసుకుందాం.
నీతికథలు
శ్రీమహాభారతం లోని నీతికథలలో మనకు బాగా సుపరిచితమైన నీతికథ మీ అందరికోసం. అది ఎమిటంటే… సుందోపసుందులు నీతికథ.
సుందోపసుందులు
(ఇద్దరు తమలో తాము పోట్లాడుకొని ఇద్దరూ నాశనమువ కాన్ని సుందోప సుందన్యాయ మంటారు.)
ఈ నాటికీ మారుమూల పల్లెలలోనే కాక, మహానగరాలలో కూడా భారత సంస్కారం కలవారు ఈ సామెత వాడుతుంటారు. సుందోప సుందుల వలె కొట్టుకుంటున్నారు అని. ఆ కథ భారతం ఆదిపర్వంలో నారదుడు వినిపిస్తున్నాడు.
ధర్మరాజా !
హిరణ్యాక్ష, హిరణ్యకశిపుల కథ ఎరుగుదువు కదా ! వారి వంశ ములో కుంభుడనే పేరు గల రాక్షసుడుండేవాడు. వీడు మహాబలశాలి. ఈ బలశాలికి ఇద్దరు కుమారులు.
వారు మహా భయంకర దేహులు. పెద్దవాడు సుందుడు. వాడి -తమ్ముడు ఉపసుందుడు. ఇద్దరూ ఎంతో అన్యోన్యంగా ఉండేవారు. ఏ విషయంలోనూ వారికి అభిప్రాయ భేదం లేదు.
నిరంతరం ఒకరినొకరు విడువకుండా కలిసి తిరిగే వారు.
అలా ఉండగా వారికి తమ పూర్వీకుల వలె త్రిలోకాలనూ జయిం చాలనే కోరిక కలిగింది. కలగగానే వింధ్యపర్వతం చేరి ఆ గిరి శిఖరం మీద పద్మాసనం వేసి తపస్సు ఆరంభించారు. అన్నపానాలు విడిచేశారు.
వాయువునే ఆహారంగా గ్రహిస్తూ, ఒంటికాలి బొటన వేలుమీద నిలబడి తీవ్రదీక్షతో సాధన చేస్తున్నారు. ఆ తపస్సు వేడికి మంటలు లేచేవి. ఎలా అయినా ఆ సోదరుల తపస్సుకు భంగం కలిగించాలని దేవ తలు ఎన్నో ప్రయత్నాలు చేశారు. వారు చలించలేదు. ధ్యా ధిలోనే ఉన్నారు.
బ్రహ్మ ప్రత్యక్షమై వరం కోరుకోమన్నాడు.
ప్రపంచంలో అస్త్ర శస్త్ర విద్య అంతా తమకు రావాలనీ, ఇంద్ర జాల మహేంద్రజాల విద్యలు తమ అధీనంలో ఉండాలనీ, తమకు తమకు వైరం వచ్చి ఒకరినొకరు చంపుకుంటే తప్ప మరెవరివల్ల చావు రాకూడ దనీ కోరుకున్నారు.
అనుగ్రహించి బ్రహ్మ అదృశ్యమయ్యాడు.
వారు తమ నగరం చేరి సేవలతో విజయ యాత్రకు బయలు దేరారు.
ముందుగా అమరావతిని స్వాధీనం చేసుకున్నారు. అనంతరం భూలోకం, నాగలోకం, యక్షరాక్షప లోకాలన్నీ వశపరుచుకున్నారు.
పెద్దపులి రూపాలతో, సింహాకారాలతో గుహలలో దూరి అక్కడ తపస్సు చేసుకునే మునులను హింసించే వారు.
ఆశ్రమాలలో ప్రవేశించి యజ్ఞసామగ్రిని విరిచి, విసిరేసే వారు. అలా ప్రపంచం అంతటా తిరుగుతూ సాధు, సజ్జన హింసతో, వర స్త్రీ బలాత్కారాలతో జీవితం నడుపుతున్నారు.
ప్రపంచంలో ఏ ప్రాణికి శాంతి లేదు. అంతటా దీనారావాలు, హాహాకారాలు. ఏ పూట ఎవరికి కీడు మూడుతుందో తెలీదు. ఏ రాత్రి ఏ నగరం శ్మశానం అవుతుందో తెలీదు.
అలా భయానకంగా ఉన్న సమయంలో దేవతలూ, మునులూ కలిసి బ్రహ్మను ప్రార్థించగా ఆయన విశ్వకర్మను పిలిచి:
మహాశిల్పీ ప్రపంచంలో ఎంతటి వారి నయినా సరే కనుచూపుతో ఆకర్షించి పాదాక్రాంతం చేసుకోగల సుందరీమణిని సృష్టించు అన్నాడు. ఆలోచించాడు విశ్వకర్మ.
ఇంతకుముందు నిర్మించిన సుందరరూపాలన్నింటినించి అందాన్ని నువ్వుగింజంత (శిలాంశ) తీసి ఒక అందగత్తెను రూపొందించాడు.
కాలిగోరు నుంచి కమరెప్పల వరకూ అంతా లావణ్యం జాలువారు తున్నది.
తిగాంశగా తీయడం వల్ల ఆమెకు తిలోత్తమ అని పేరుపెట్టారు.
ఆమె బయలుదేరింది.
దేవతా నాయకు అందరికీ కన్ను చెదరింది. దేవేంద్రుడు వెయ్యి కళ్ళూ విప్పి చూశాడు. అంతటి అందగత్తె అంచనడకలతో, కాలి అందెల రవళి ఎందరినో మోహింపచేస్తూ సాగిసాగి సుందోపసుందులున్న వనా నికి వచ్చి విలాసంగా విహరిస్తున్నది.
అది వింధ్యగిరి శిఖరం.
అక్కడ విశాలమయిన సాలవృక్షం.
ఆ చెట్టు నీడలో రకరకాల పానపాత్రలు.
కనులు మిరుమిట్లుగొలిపే కామినీ జనం.
హంసతూలికాతల్పాలు.
వింజామరలతో సుందరీమణులు.
కమ్మని కంఠాలతో పాటలు.
ఆ పాటలకు అనుగుణంగా అందెల రవళులతో, గాజుల గలగలలతో, చూపుల మిలమిలలతో సుందరాంగుల నాట్యాలతో ఆ సోదరు లిద్దరూ పరమ సంతోషంగా ఉన్నారు.
అటువంటివారి కంటికి అల్లంత దూరంలో వయ్యారంగా ముట జారుస్తూ కనులు త్రిప్పుతూ, తన అందాన్ని ఒలకబోస్తూ’ నిలిచింది. తిలో త్తమ,
అంత మైకంలో ఉన్న అన్నదమ్ములిద్దరూ ఆ సుందరిని చూస్తూనే కోరమీసం ఎగదువ్వుతూ, పానపాత్రలు జారవిడిచి, ఆశ నిండిన కను లతో, రాచఠీవితో, ఆమె వయిపే అడుగులు వేశారు.
ఇద్దరూ దగ్గరగా చేరారు,
ఆమె భయాన్నీ, సిగ్గునీ, అభినయిస్తూ, జారుతున్న పైట సరి జేస్తున్నట్టు నటించి, వెనుదిరిగి ఓరచూపుతో యిద్దరినీ రెచ్చగొట్టింది.
ఒకడు కుడిచెయ్యి అందుకుంటూండగా రెండవవాడు ఎడమచెయ్యి పట్టుకున్నాడు.
బలమడం, ధనమదం, రాజ్యమదం, వరమిదం ఇన్నిటికీ మద్యపానమదంలోవున్న వారిని చూసి తిలోత్తమ ఒక కంటితో నుందుని రెండవ కంటితో ఉవసుండుని రెచ్చగొట్టింది.
“తమ్ముడూ! అన్నగారి భార్య తల్లితో సమానం. నువ్వు దీన్ని తాకకూడదు ” అన్నాడు సుందుడు.
“తమ్ముని భార్య కోడలితో సమానం. నువ్వు దూరంగా వెళ్ళు” అన్నాడు ఉవసుందుడు.
మీరిద్దరూ తేల్చుకోండి అని దూరంగా నిలబడి యిద్దరి వయిపూ కోరచూపులే విసిరింది తిలో త్తమ.
కామమదంతో రెచ్చిపోయిన ఉభయులూ ఒళ్ళు తెలి_రుకుండా ఒకరినొకరు పిడిగుద్దులతో, మోకాటిపోటులతో కొంతసేపు యుద్ధం సాగించారు.
అంతలో గదాదండాలు అందుకున్నారు.
ఆ గదా ఘాతాలతో వారి శరీరాలు చీలి రక్తధారలు సెల వీరుల్లా ప్రవహించాయి.
అంతే పర్వత దేహులయిన అన్నదమ్ములిద్దరూ నదీ ప్రవాహంలో బండరాళ్ళవలె నేల కూలారు, అని నారదుడు కథ ముగించి,
నాయనా! కానుపిశాచి ఎంత చెడ్డదో చూశావా, అన్నాడు.
మరిన్ని నీతికథలు మీకోసం: