Valmiki Ramayana Kishkindha Kanda In Telugu – వాల్మీకి రామాయణే కిష్కింధకాండ

Valmiki Ramayana Kishkindha Kanda In Telugu

వాల్మీకి రామాయణం ఒక ప్రాచీన భారతీయ ఇతిహాసం, ఇందులో కిష్కింధాకాండ నాల్గవ భాగంగా ఉంది. ఈ కాండలో శ్రీరాముడు, సీతను వెతుకుతూ కిష్కింధకు చేరుకుంటాడు. అక్కడ వనవాసంలో హనుమంతుడు, సుగ్రీవుడు, మరియు వాలి వంటి వానరులను కలుస్తాడు. సుగ్రీవుడు, వాలి మధ్య శత్రుత్వాన్ని చూసిన రాముడు, సుగ్రీవుడికి సహాయం చేసి వాలి ని సంహరిస్తాడు. సుగ్రీవుడు వానర రాజుగా నియమితుడవుతాడు. హనుమంతుడు సీతను వెతికేందుకు లంకకు వెళ్ళతాడు. ఈ కథలో స్నేహం, విధేయత, ధర్మం ప్రధానమైన అంశాలు.

Valmiki Ramayana Kishkindha Kanda PDF

కిష్కింధకాండ

  1. ప్రథమః సర్గః
  2. ద్వితీయః సర్గః
  3. తృతీయః సర్గః
  4. చతుర్థః సర్గః
  5. పంచమః సర్గః
  6. షష్ఠః సర్గః
  7. సప్తమః సర్గః
  8. అష్టమః సర్గః
  9. నవమః సర్గః
  10. దశమః సర్గః
  11. ఏకాదశః సర్గః
  12. ద్వాదశః సర్గః
  13. త్రయోదశః సర్గః
  14. చతుర్దశః సర్గః
  15. పంచదశః సర్గః
  16. షోడశః సర్గః
  17. సప్తదశః సర్గః
  18. అష్టాదశః సర్గః
  19. ఏకోనవింశః సర్గః
  20. వింశః సర్గః
  21. ఏకవింశః సర్గః
  22. ద్వావింశః సర్గః
  23. త్రయోవింశః సర్గః
  24. చతుర్వింశః సర్గః
  25. పంచవింశః సర్గః
  26. షడ్వింశః సర్గః
  27. సప్తవింశః సర్గః
  28. అష్టావింశః సర్గః
  29. ఏకోనత్రింశః సర్గః
  30. త్రింశః సర్గః
  31. ఏకత్రింశః సర్గః
  32. ద్వాత్రింశః సర్గః
  33. త్రయస్త్రింశః సర్గః
  34. చతుస్త్రింశః సర్గః
  35. పంచత్రింశః సర్గః
  36. షట్త్రింశః సర్గః
  37. సప్తత్రింశః సర్గః
  38. అష్టాత్రింశః సర్గః
  39. ఏకోనచత్వారింశః సర్గః
  40. చత్వారింశః సర్గః
  41. ఏకచత్వారింశః సర్గః
  42. ద్విచత్వారింశః సర్గః
  43. త్రిచత్వారింశః సర్గః
  44. చతుశ్చత్వారింశః సర్గః
  45. పంచచత్వారింశః సర్గః
  46. షట్చత్వారింశః సర్గః
  47. సప్తచత్వారింశః సర్గః
  48. అష్టచత్వారింశః సర్గః
  49. ఏకోనపంచాశః సర్గః
  50. పంచాశః సర్గః
  51. ఏకపంచాశః సర్గః
  52. ద్విపంచాశః సర్గః
  53. త్రిపంచాశః సర్గః
  54. చతుఃపంచాశః సర్గః
  55. పంచపంచాశః సర్గః
  56. షట్పంచాశః సర్గః
  57. సప్తపంచాశః సర్గః
  58. అష్టపంచాశః సర్గః
  59. ఏకోనషష్టితమః సర్గః
  60. షష్టితమః సర్గః
  61. ఏకషష్టితమః సర్గః
  62. ద్విషష్టితమః సర్గః
  63. త్రిషష్టితమః సర్గః
  64. చతుఃషష్టితమః సర్గః
  65. పంచషష్టితమః సర్గః
  66. షట్షష్టితమః సర్గః
  67. సప్తషష్టితమః సర్గః

The Elevator Summary, Theme by William Sleator

The Elevator Summary, Theme by William Sleator

The Elevator Summary, Theme by William Sleator

The Elevator Summary

The story “The Elevator” is about a 12 year old boy named Martin who recently moved into a new apartment complex and was scared to go on the elevator. So, he thought of taking the stairs instead. But the dull and stuffy atmosphere around the stairs made him gasp for breath when he reached his floor.

His father was confused as to why Martin was breathing so hard but when he came to know the reason behind, he called his boy a coward. So, to escape the taunt of his father and his classmates, he decided to overcome the fear of the elevator.

The elevator could only fit three people in it and it was claustrophobic too. Somehow, irrespective of all odds, he tried to get used to the elevator but meeting with a strange looking fat lady at the elevator stirred his mind to a great extent.

He started meeting the lady every day and the lady used to stare at him, doing nothing. To avoid this scary situation, he ran for the stairs but accidentally he fell and broke one of his legs. Witnessing Martin’s injury, his father got angry at his son’s cowardice. He took him to a hospital where the doctor told him to take plenty of rest.

While returning home, his father was accompanying him in the elevator and so he was relaxed as he was not alone anymore. But suddenly his father got out of the elevator at the ninth floor as he had to visit Mrs Ullman.

Martin tried to accompany his father but his father left him alone in the elevator. As soon as his father left, the elevator stopped at tenth floor from where the fat lady boarded. She greeted him and laughed at him and the story ended there suddenly, leaving the readers wonder about what would happen next.

The Elevator About the Author William Sleator

William Warner Sleator was born on February 13, 1945, in Havre de Grace, Maryland, but raised in a suburb of St. Louis, Missouri. An early age he played the piano and composed music. After graduating from Harvard University, he moved to England, where he played the piano at London’s Royal Ballet School. He then returned to the United States and worked at the Boston Ballet while simultaneously writing. His first book, The Angry Moon.

When Sleator began his writing career, he often included experiences he had gone through and people he knew. For example, the cottage in Blackbriar (1972), his first full-length young adult novel involving the supernatural, was modeled on a creepy old cottage that he had visited while in England. As Sleator’s career progressed, however, he began relying more fully on his imagination and turned more toward the creative pursuit of science-fiction themes blended with horror or suspense.

Sleator’s best-known book is House of Stairs. A science-fiction work about mind control and conformity, House of Stairs also broaches the larger subjects of the moral and ethical aspects of science, government interference in people’s lives, and the nature of violence.

Some of Sleator’s other books include The Duplicate, Rewind, about a boy who gets to go back in time over and over in order to prevent his death and The Boy Who Couldn’t Die, about a boy who sells his soul for immortality. His last book, The Phantom Limb, written with Ann Monticone, was published in 2011. Sleator died on August 3, 2011, in Bua Chet, Thailand.

The Elevator Theme

The story “Elevator” is a kind of horror story where a little boy whose name was Martin, had a fear of elevators. There was an elevator in his building in which Martin did not want to get in but he always had to because he did not want to be tagged as a coward. His father used to get angry at his son’s behaviour and thus instead of taking the stairs, which was dull and stuffy too, he took the elevator. One day, he met a strange, fat lady at the elevator whose eerie appearance left a deep impression in his life.

Martin did not want to be face to face with the lady but somehow he always had to. It seemed that the lady was obsessed with Martin. Her presence, used to make Martin terribly afraid. To escape her, Martin took the stairs but broke his leg. His father accompanied him to the doctor where he was advised to take plenty of rest.

When they reached home, his father was with him in the elevator so he was relaxed. But suddenly the scenario changed and at 9th floor, Martin’s father left the elevator to meet Mrs Ullman and once again Martin was alone in it. At 10th floor, the elevator stopped and the lady barged in. Her presence once again made Martin stir from inside and at that moment the story ended abruptly, giving a sense of utmost fear.

The Elevator Title of the Story

The story ‘The Elevator” is one of the masterpieces of William Sleator in which he portrayed how panic and fear can cause serious damages to one’s body and mind. Here we can see little boy whose name was Martin, had a fear of elevators. There was an elevator in his building in which Martin did not want to get in but he always had to because he did not want everybody calling him a coward.

He tried taking stairs once but it did not go well as the stairs were not well-maintained. So, he had no other alternative but to take the elevator. One day, while he was in the elevator, he met a strange, fat lady at the elevator whose frightening appearance left a deep impression in his life. Martin did not want to be face to face with the lady but somehow he always had to.

He wanted to escape her so he again thought of taking the stairs but this thought did not go well as he broke his leg. When he returned home from the hospital, he again met the strange lady in the elevator when he was alone there. Her horrifying appearance made him shiver in fear and the story ended just then, abruptly. Therefore, the whole story started, proceeded and ended in an elevator that gave life-changing experience to Martin. So, the title of the story is apt.

The Elevator About the Story

The short story “The Elevator” is a kind of a horror story of William Sleator. The story portrays a 12 year old boy named Martin, who had a morbid fear about elevators, especially the creaky, old elevator of his apartment building.

This story shows us the fear of this thin kid who though did not like taking elevators, eventually had to because the condition of the stairs were bad. When the story further goes on, we can see how Martin dealt with his fear and the consequences he had to face within.

The Elevator Main Points to Remember

  • This is a kind of horror story that deals with the fear of 12 year old boy named Martin.
  • Martin did not like taking the elevator of his building because it was kind of scary to him. Though he tried taking the stairs once, the stuffy environment around made him uncomfortable too.
  • His father’s rebuke made him take the elevator and tried to get used to it.
  • Once a strange thing happened to him. While he was in the elevator, he met with a fat lady. Her appearance made him afraid of her. She never took her eyes off him.
  • He told this to his father but his father did not pay any heed to him.
  • This same incident started to occur every day whenever Martin was in the elevator. Martin felt panicky and out of panic he once again took the stairs one day and fell.
  • One of his legs were broken and Martin’s father was very much disappointed with the cowardice of his son.
  • When Martin got release from the hospital, he again had to take the elevator alone and again had to meet the fat lady, who, it seemed was waiting for his arrival. The story ended on a scary note.

The Elevator Annotations and Vocabulary

Gasping — to breathe loudly and with difficulty
Waddled — a person or animal with short legs and a fat body
Squeak — to make a short, very high cry or sound
Crutches — a long stick with a crosspiece at the top, used as a support under the armpit
Slept — be in a state of sleep
Slammed — to shut forcibly and noisily
Disappointed — unhappy because someone or something was not as good as you hoped or expected
Coward — a person who is not brave and is too eager to avoid danger
Crazy — stupid or not reasonable
Ashamed — feeling guilty or embarrassed about something you have done
Nightmare — a very upsetting or frightening dream
Pudgy — slightly fat
Elevator — a platform or compartment housed in a shaft for raising and lowering people or things to different levels
Trembled — to shake slightly in a way that you cannot control
Squeeze — to press something firmly, especially from all sides in order to change its shape
Stairs — a set of steps that lead from one level to another, in a building
Pleaded — to make an urgent, emotional statement or request for something
Struggling — unsuccessful but trying hard to succeed

Treasure Chest A Collection of ICSE Short Stories Workbook Answers

Kishkindha Kanda Sarga 26 In Telugu – కిష్కింధాకాండ షడ్వింశః సర్గః

Kishkindha Kanda Sarga 26

కిష్కింధాకాండ ఈ సర్గలో, సుగ్రీవుని రాముడు శాపం నుండి విముక్తుడిని చేస్తాడు. సుగ్రీవుడు తన సైన్యాన్ని సిద్ధం చేసి, సీతమ్మను వెతకడానికి నాలుగు దిక్కులకు పంపాలని నిర్ణయిస్తాడు. ఈ క్రమంలో, సీతమ్మ జాడ తెలుసుకోవడానికి హనుమంతుడు, అంగదుడు మరియు ఇతర వానరులు దక్షిణ దిశలో వెళ్లాలని సూచించబడతారు. సుగ్రీవుడు వారికి రాముడు ఇచ్చిన ఉంగరం అందజేస్తాడు, దాన్ని సీతమ్మకు చూపించి ఆమెను నమ్మించేందుకు. ఈ ప్రయాణంలో, వారు వివిధ ప్రాంతాలు మరియు అవాంతరాలు ఎదుర్కొంటారు, చివరికి సీతమ్మ యొక్క జాడ తెలుసుకోవడం అనేది ఈ సర్గలో ముఖ్యాంశం.

సుగ్రీవాభిషేకః

తతః శోకాభిసంతప్తం సుగ్రీవం క్లిన్నవాససమ్ |
శాఖామృగమహామాత్రాః పరివార్యోపతస్థిరే || ౧ ||

అభిగమ్య మహాబాహుం రామమక్లిష్టకారిణమ్ |
స్థితాః ప్రాంజలయః సర్వే పితామహమివర్షయః || ౨ ||

తతః కాంచనశైలాభస్తరుణార్కనిభాననః |
అబ్రవీత్ప్రాంజలిర్వాక్యం హనుమాన్మారుతాత్మజః || ౩ ||

భవత్ప్రసాదాత్సుగ్రీవః పితృపైతామహం మహత్ |
వానరాణాం సుదుష్ప్రాపం ప్రాప్తో రాజ్యమిదం ప్రభో || ౪ ||

భవతా సమనుజ్ఞాతః ప్రవిశ్య నగరం శుభమ్ |
సంవిధాస్యతి కార్యాణి సర్వాణి ససుహృద్గణః || ౫ ||

స్నాతోఽయం వివిధైర్గంధైరౌషధైశ్చ యథావిధి |
అర్చయిష్యతి రత్నైశ్చ మాల్యైశ్చ త్వాం విశేషతః || ౬ ||

ఇమాం గిరిగుహాం రమ్యామభిగంతుమితోఽర్హసి |
కురుష్వ స్వామిసంబంధం వానరాన్ సంప్రహర్షయన్ || ౭ ||

ఏవముక్తో హనుమతా రాఘవః పరవీరహా |
ప్రత్యువాచ హనూమంతం బుద్ధిమాన్వాక్యకోవిదః || ౮ ||

చతుర్దశ సమాః సౌమ్య గ్రామం వా యది వా పురమ్ |
న ప్రవేక్ష్యామి హనుమన్ పితుర్నిర్దేశపాలకః || ౯ ||

సుసమృద్ధాం గుహాం రమ్యాం సుగ్రీవో వానరర్షభః |
ప్రవిష్టో విధివద్వీరః క్షిప్రం రాజ్యేఽభిషిచ్యతామ్ || ౧౦ ||

ఏవముక్త్వా హనూమంతం రామః సుగ్రీవమబ్రవీత్ |
వృత్తజ్ఞో వృత్తసంపన్నముదారబలవిక్రమమ్ || ౧౧ ||

ఇమమప్యంగదం వీర యౌవరాజ్యేఽభిషేచయ |
జ్యేష్ఠస్య స సుతో జ్యేష్ఠః సదృశో విక్రమేణ తే || ౧౨ ||

అంగదోఽయమదీనాత్మా యౌవరాజ్యస్య భాజనమ్ |
పూర్వోఽయం వార్షికో మాసః శ్రావణః సలిలాగమః || ౧౩ ||

ప్రవృత్తాః సౌమ్య చత్వారో మాసా వార్షికసంజ్ఞికాః |
నాయముద్యోగసమయః ప్రవిశ త్వం పురీం శుభామ్ || ౧౪ ||

అస్మిన్వత్స్యామ్యహం సౌమ్య పర్వతే సహలక్ష్మణః |
ఇయం గిరిగుహా రమ్యా విశాలా యుక్తమారుతా || ౧౫ ||

ప్రభూతసలిలా సౌమ్య ప్రభూతకమలోత్పలా |
కార్తికే సమనుప్రాప్తే త్వం రావణవధే యత || ౧౬ ||

ఏష నః సమయః సౌమ్య ప్రవిశ త్వం స్వమాలయమ్ |
అభిషిక్తః స్వరాజ్యే చ సుహృదః సంప్రహర్షయ || ౧౭ ||

ఇతి రామాభ్యనుజ్ఞాతః సుగ్రీవో వానరాధిపః |
ప్రవివేశ పురీం రమ్యాం కిష్కంధాం వాలిపాలితామ్ || ౧౮ ||

తం వానరసహస్రాణి ప్రవిష్టం వానరేశ్వరమ్ |
అభివాద్య ప్రవిష్టాని సర్వతః పర్యవారయన్ || ౧౯ ||

తతః ప్రకృతయః సర్వా దృష్ట్వా హరిగణేశ్వరమ్ |
ప్రణమ్య మూర్ధ్నా పతితా వసుధాయాం సమాహితాః || ౨౦ ||

సుగ్రీవః ప్రకృతీః సర్వాః సంభాష్యోత్థాప్య వీర్యవాన్ |
భ్రాతురంతఃపురం సౌమ్యం ప్రవివేశ మహాబలః || ౨౧ ||

ప్రవిశ్య త్వభినిష్క్రాంతం సుగ్రీవం వానరర్షభమ్ |
అభ్యషించంత సుహృదః సహస్రాక్షమివామరాః || ౨౨ ||

తస్య పాండురమాజహ్నుశ్ఛత్రం హేమపరిష్కృతమ్ |
శుక్లే చ వాలవ్యజనే హేమదండే యశస్కరే || ౨౩ ||

తథా సర్వాణి రత్నాని సర్వబీజౌషధీరపి |
సక్షీరాణాం చ వృక్షాణాం ప్రరోహాన్ కుసుమాని చ || ౨౪ ||

శుక్లాని చైవ వస్త్రాణి శ్వేతం చైవానులేపనమ్ |
సుగంధీని చ మాల్యాని స్థలజాన్యంబుజాని చ || ౨౫ ||

చందనాని చ దివ్యాని గంధాంశ్చ వివిధాన్బహూన్ |
అక్షతం జాతరూపం చ ప్రియంగుమధుసర్పిషీ || ౨౬ ||

దధి చర్మ చ వైయాఘ్రం వారాహీ చాప్యుపానహౌ |
సమాలంభనమాదాయ రోచనాం సమనః శిలామ్ || ౨౭ ||

ఆజగ్ముస్తత్ర ముదితా వరాః కన్యాస్తు షోడశ |
తతస్తే వానరశ్రేష్ఠం యథాకాలం యథావిధి || ౨౮ ||

రత్నైర్వస్త్రైశ్చ భక్షైశ్చ తోషయిత్వా ద్విజర్షభాన్ |
తతః కుశపరిస్తీర్ణం సమిద్ధం జాతవేదసమ్ || ౨౯ ||

మంత్రపూతేన హవిషా హుత్వా మంత్రవిదో జనాః |
తతో హేమప్రతిష్ఠానే వరాస్తరణసంవృతే || ౩౦ ||

ప్రాసాదశిఖరే రమ్యే చిత్రమాల్యోపశోభితే |
ప్రాఙ్ముఖం వివిధైర్మంత్రైః స్థాపయిత్వా వరాసనే || ౩౧ ||

నదీనదేభ్యః సంహృత్య తీర్థేభ్యశ్చ సమంతతః |
ఆహృత్య చ సముద్రేభ్యః సర్వేభ్యో వానరర్షభాః || ౩౨ ||

అపః కనకకుంభేషు నిధాయ విమలాః శుభాః |
శుభైర్వృషభశృంగైశ్చ కలశైశ్చాపి కాంచనైః || ౩౩ ||

శాస్త్రదృష్టేన విధినా మహర్షివిహితేన చ |
గజో గవాక్షో గవయః శరభో గంధమాదనః || ౩౪ ||

మైందశ్చ ద్వివిదశ్చైవ హనుమాన్ జాంబవాన్నలః |
అభ్యషించంత సుగ్రీవం ప్రసన్నేన సుగంధినా || ౩౫ ||

సలిలేన సహస్రాక్షం వసవో వాసవం యథా |
అభిషిక్తే తు సుగ్రీవే సర్వే వానరపుంగవాః || ౩౬ ||

ప్రచుక్రుశుర్మహాత్మానో హృష్టాస్తత్ర సహస్రశః |
రామస్య తు వచః కుర్వన్ సుగ్రీవో హరిపుంగవః || ౩౭ ||

అంగదం సంపరిష్వజ్య యౌవరాజ్యేఽభ్యషేచయత్ |
అంగదే చాభిషిక్తే తు సానుక్రోశాః ప్లవంగమాః || ౩౮ ||

సాధు సాధ్వితి సుగ్రీవం మహాత్మానోఽభ్యపూజయన్ |
రామం చైవ మహాత్మానం లక్ష్మణం చ పునః పునః || ౩౯ ||

ప్రీతాశ్చ తుష్టువుః సర్వే తాదృశే తత్ర వర్తితి |
హృష్టపుష్టజనాకీర్ణా పతాకాధ్వజశోభితా |
బభూవ నగరీ రమ్యా కిష్కింధా గిరిగహ్వరే || ౪౦ ||

నివేద్య రామాయ తదా మహాత్మనే
మహాభిషేకం కపివాహినీపతిః |
రుమాం చ భార్యాం ప్రతిలభ్య వీర్యవా-
-నవాప రాజ్యం త్రిదశాధిపో యథా || ౪౧ ||

ఇత్యార్షే శ్రీమద్రామాయణే వాల్మీకీయే ఆదికావ్యే కిష్కింధాకాండే షడ్వింశః సర్గః || ౨౬ ||

Kishkindha Kanda Sarga 26 Meaning In Telugu

వాలికి దహన సంస్కారములు చేసిన అనంతరము, సుగ్రీవుడు, మిగిలిన వానర ప్రముఖులు అందరూ కలిసి రాముని వద్దకు వెళ్లారు. వారందరి సమక్షములో హనుమంతుడు రామునితో ఇలాఅన్నాడు.

“ఓ ప్రభో! కాకుత్థా! నీ అనుగ్రహము వలన సుగ్రీవునికి తిరిగి రాజ్యము లభించింది. నీ అనుజ్ఞ అయితే సుగ్రీవుడు కిష్కింధలో ప్రవేశించి యథావిధిగా రాజ్యాభిషిక్తుడై, కిష్కింధను పాలిస్తాడు. నీకు తగిన కానుకలు సమర్పించుకొని నిన్ను పూజించవలెనని అనుకుంటున్నాడు. కాబట్టి మా అందరి కోరిక మేరకు నీవు కిష్కింధా నగరమునకు వచ్చి మా సత్కారములను అందుకని మమ్ములను ఆనందింపజేయమని ప్రార్ధించుచున్నాము.” అని వినయంగా అన్నాడు హనుమంతుడు.

ఆ మాటలకు రాముడు ఇలా అన్నాడు. “హనుమా! నేను నా తండ్రి ఆజ్ఞమేరకు వనవాసము చేయుచున్నాను. ఈ పదునాలుగు సంవత్సరములు జనావాసములలోకి అడుగుపెట్టను. మీరందరూ కలిసి సుగ్రీవునికి పట్టాభిషేకము చేయండి.” అని అన్నాడు రాముడు. తరువాత సుగ్రీవునితో ఇలా అన్నాడు. “మిత్రమా! సుగ్రీవా! వాలి కుమారుడు అంగదుని యువరాజుగా అభిషేకించు. నీ అన్నగారి కుమారుడు అంగదుడు యువరాజుగా అభిషేకించడానికి తగినవాడు. ఇప్పుడు వర్షకాలము ఆరంభమయినది. ఈ నాలుగు నెలలు సీతాన్వేషణకు తగిన సమయము కాదు. కాబట్టి ఈ నాలుగు నెలలు నీవు కిష్కింధకుపోయి రాజ్యాభిషిక్తుడవై, రాచ కార్యములు చక్కబెట్టుకో. ఈ నాలుగునెలలు నేను, లక్ష్మణుడు, ఈ పర్వతము మీద నివాసము ఉండెదము. కార్తీక మాసము రాగానే సీతను వెదకడానికీ, సీతను అపహరించిన రావణుని చంపడానికీ ప్రయత్నాలు మొదలు పెట్టాలి. అదీ మన ఒప్పందము. మిత్రమా! ఇప్పుడు నీవు కిష్కింధకు వెళ్లి పట్టాభిషిక్తుడివి కా!” అని పలికాడు రాముడు.

రాముని అనుజ్ఞపొంది సుగ్రీవుడు కిష్కింధకు బయలు దేరాడు. సుగ్రీవుడు వెళుతుంటే వానరులందరూ ఆయనకు సాష్టాంగపడి నమస్కారాలు చేస్తున్నారు. సుగ్రీవుడు వారిని లేవదీసి ఆదరిస్తున్నాడు. వానరులందరూ సుగ్రీవుని కిష్కింధకు రాజుగా అభిషిక్తుని చేసారు. బంగారుతో చేసిన తెల్లని గొడుగును, తెల్లని జాలను సిద్ధం చేసారు. రత్నములు, మణులు, మాణిక్యాలు సుగ్రీవునికి సమర్పించారు. సుగంధ ద్రవ్యములు, తేనెను, నవధాన్యములను సిద్ధం చేసారు. తూర్పుగా ప్రవహించే నదుల నుండి, నాలుగు సముద్రముల నుండి బంగారు కలశములలో పుణ్యజలములు తీసుకొని వచ్చారు. బ్రాహ్మణులకు దానములు చేసారు. అగ్నిని ప్రజ్వరిల్లజేసి హోమం చేసారు. వానర శ్రేష్టులు అయిన గజుడు, గవాక్షుడు, గవయుడు, శరభుడు, గన్ధమానుడు, మైందుడు, ద్వివిదుడు, హనుమంతుడు, జాంబవంతుడు ఇంకా ఇతర వానర ప్రముఖులు పుణ్యజలములతో సుగ్రీవుని అభిషేకించారు. వానరులందరూ ఆనందంతో ఊగిపోయారు.

అదే సమయంలో వాలి కుమారుడైన అంగదుని యువరాజుగా అభిషేకించారు. అంగదునికి యౌవరాజ్య పట్టాభిషేకము చేసినందుకు సుగ్రీవుని అందరూ అభినందించారు. సుగ్రీవుని రాజుగా అభిషిక్తుడు కావడానికి, అంగదుడు యువరాజుగా అభిషిక్తుడు కావడానికి కారణమైన రామలక్ష్మణులను అందరూ వేనోళ్ల స్తుతించారు. సుగ్రీవుడు కిష్కింధా రాజ్యమును, తన భార్య రుమను మరలాపొంది ఇంద్రుని వలె రాజ్యపాలన సాగించాడు.

శ్రీమద్రామాయణము
కిష్కింధా కాండము ఇరువది ఆరవ సర్గ సంపూర్ణము
ఓం తత్సత్ ఓం తత్సత్ ఓం తత్సత్

కిష్కింధాకాండ సప్తవింశః సర్గః (27) >>>

Kishkindha Kanda Sarga 25 In Telugu – కిష్కింధాకాండ పంచవింశః సర్గః

Kishkindha Kanda Sarga 25

కిష్కింధాకాండ పంచవింశః సర్గంలో, వాలి మరణానంతరం సుగ్రీవుడు రాముడి సూచనలతో కిష్కింధ రాజ్యాన్ని శ్రేష్ఠంగా పాలిస్తాడు. వానరులు సంతోషంగా ఉంటారు, కానీ రాముడు సీత కోసం విచారంలో ఉంటాడు. హనుమాన్, లక్ష్మణుడు రాముని ధైర్యం చెయ్యడానికి ప్రయత్నిస్తారు. రాముడు సుగ్రీవుని దగ్గరికి వెళ్లి, సీత కోసం వెతకడం ప్రారంభించమని గుర్తు చేస్తాడు. సుగ్రీవుడు తన శక్తివంతమైన వానర సైన్యాన్ని సమీకరించి, వివిధ దిశల్లో పంపి, సీతను కనుగొనడానికి తన వ్రతాన్ని ప్రారంభిస్తాడు. వానర సైన్యం సీతకు సంబంధించిన సమాచారం కోసం అన్ని ప్రదేశాలను శోధించడం మొదలుపెడుతుంది.

వాలిసంస్కారః

సుగ్రీవం చైవ తారాం చ సాంగదం సహలక్ష్మణః |
సమానశోకః కాకుత్స్థః సాంత్వయన్నిదమబ్రవీత్ || ౧ ||

న శోకపరితాపేన శ్రేయసా యుజ్యతే మృతః |
యదత్రానంతరం కార్యం తత్సమాధాతుమర్హథ || ౨ ||

లోకవృత్తమనుష్ఠేయం కృతం వో బాష్పమోక్షణమ్ |
న కాలాదుత్తరం కించిత్కర్మ శక్యముపాసితుమ్ || ౩ ||

నియతిః కారణం లోకే నియతిః కర్మసాధనమ్ |
నియతిః సర్వభూతానాం నియోగేష్విహ కారణమ్ || ౪ ||

న కర్తా కస్యచిత్కశ్చిన్నియోగే చాపి నేశ్వరః |
స్వభావే వర్తతే లోకస్తస్య కాలః పరాయణమ్ || ౫ ||

న కాలః కాలమత్యేతి న కాలః పరిహీయతే |
స్వభావం చ సమాసాద్య న కశ్చిదతివర్తతే || ౬ ||

న కాలస్యాస్తి బంధుత్వం న హేతుర్న పరాక్రమః |
న మిత్రజ్ఞాతిసంబంధః కారణం నాత్మనో వశః || ౭ ||

కిం తు కాలపరీణామో ద్రష్టవ్యః సాధు పశ్యతా |
ధర్మశ్చార్థశ్చ కామశ్చ కాలక్రమసమాహితాః || ౮ ||

ఇతః స్వాం ప్రకృతిం వాలీ గతః ప్రాప్తః క్రియాఫలమ్ |
ధర్మార్థకామసంయోగైః పవిత్రం ప్లవగేశ్వరః || ౯ ||

స్వధర్మస్య చ సంయోగాజ్జితస్తేన మహాత్మనా |
స్వర్గః పరిగృహీతశ్చ ప్రాణానపరిరక్షతా || ౧౦ ||

ఏషా వై నియతిః శ్రేష్ఠా యాం గతో హరియూథపః |
తదలం పరితాపేన ప్రాప్తకాలముపాస్యతామ్ || ౧౧ ||

వచనాంతే తు రామస్య లక్ష్మణః పరవీరహా |
అవదత్ప్రశ్రితం వాక్యం సుగ్రీవం గతచేతసమ్ || ౧౨ ||

కురు త్వమస్య సుగ్రీవ ప్రేతకార్యమనంతరమ్ |
తారాంగదాభ్యాం సహితో వాలినో దహనం ప్రతి || ౧౩ ||

సమాజ్ఞాపయ కాష్ఠాని శుష్కాణి చ బహూని చ |
చందనాదీని దివ్యాని వాలిసంస్కారకారణాత్ || ౧౪ ||

సమాశ్వాసయ చైనం త్వమంగదం దీనచేతసమ్ |
మా భూర్వాలిశబుద్ధిస్త్వం త్వదధీనమిదం పురమ్ || ౧౫ ||

అంగదస్త్వానయేన్మాల్యం వస్త్రాణి వివిధాని చ |
ఘృతం తైలమథో గంధాన్యచ్చాత్ర సమనంతరమ్ || ౧౬ ||

త్వం తార శిబికాం శీఘ్రమాదాయాగచ్ఛ సంభ్రమాత్ |
త్వరా గుణవతీ యుక్తా హ్యస్మిన్కాలే విశేషతః || ౧౭ ||

సజ్జీభవంతు ప్లవగాః శిబికావహనోచితాః |
సమర్థా బలినశ్చైవ నిర్హరిష్యంతి వాలినమ్ || ౧౮ ||

ఏవముక్త్వా తు సుగ్రీవం సుమిత్రానందవర్ధనః |
తస్థౌ భ్రాతృసమీపస్థో లక్ష్మణః పరవీరహా || ౧౯ ||

లక్ష్మణస్య వచః శ్రుత్వా తారః సంభ్రాంతమానసః |
ప్రవివేశ గుహాం శీఘ్రం శిబికాసక్తమానసః || ౨౦ ||

ఆదాయ శిబికాం తారః స తు పర్యాపతత్పునః |
వానరైరుహ్యమానాం తాం శూరైరుద్వహనోచితైః || ౨౧ ||

దివ్యాం భద్రాసనయుతాం శిబికాం స్యందనోపమామ్ |
పక్షికర్మభిరాచిత్రాం ద్రుమకర్మవిభూషితామ్ || ౨౨ ||

ఆచితాం చిత్రపత్తీభిః సునివిష్టాం సమంతతః |
విమానమివ సిద్ధానాం జాలవాతాయనాన్వితామ్ || ౨౩ ||

సునియుక్తాం విశాలాం చ సుకృతాం విశ్వకర్మణా |
దారుపర్వతకోపేతాం చారుకర్మపరిష్కృతామ్ || ౨౪ ||

వరాభరణహారైశ్చ చిత్రమాల్యోపశోభితామ్ |
గుహగహనసంఛన్నాం రక్తచందనరూపితామ్ || ౨౫ ||

పుష్పౌఘైః సమభిచ్ఛన్నాం పద్మమాలాభిరేవ చ |
తరుణాదిత్యవర్ణాభిర్భ్రాజమానాభిరావృతామ్ || ౨౬ ||

ఈదృశీం శిబికాం దృష్ట్వా రామో లక్ష్మణమబ్రవీత్ |
క్షిప్రం వినీయతాం వాలీ ప్రేతకార్యం విధీయతామ్ || ౨౭ ||

తతో వాలినముద్యమ్య సుగ్రీవః శిబికాం తదా |
ఆరోపయత విక్రోశన్నంగదేన సహైవ తు || ౨౮ ||

ఆరోప్య శిబికాం చైవ వాలినం గతజీవితమ్ |
అలంకారైశ్చ వివిధైర్మాల్యైర్వస్త్రైశ్చ భూషితమ్ || ౨౯ ||

ఆజ్ఞాపయత్తదా రాజా సుగ్రీవః ప్లవగేశ్వరః |
ఔర్ధ్వదైహికమార్యస్య క్రియతామనురూపతః || ౩౦ ||

విశ్రాణయంతో రత్నాని వివిధాని బహూన్యపి |
అగ్రతః ప్లవగా యాంతు శిబికా సమనంతరమ్ || ౩౧ ||

రాజ్ఞామృద్ధివిశేషా హి దృశ్యంతే భువి యాదృశాః |
తాదృశం వాలినః క్షిప్రం ప్రాకుర్వన్నౌర్ధ్వదైహికమ్ || ౩౨ ||

అంగదం పరిగృహ్యాశు తారప్రభృతయస్తదా |
క్రోశంతః ప్రయయుః సర్వే వానరా హతబాంధవాః || ౩౩ ||

తతః ప్రణిహితాః సర్వా వానర్యోఽస్య వశానుగాః |
చుక్రుశుర్వీర వీరేతి భూయః క్రోశంతి తాః స్త్రియః || ౩౪ ||

తారాప్రభృతయః సర్వా వానర్యో హతయూథపాః |
అనుజగ్ముర్హి భర్తారం క్రోశంత్యః కరుణస్వనాః || ౩౫ ||

తాసాం రుదితశబ్దేన వానరీణాం వనాంతరే |
వనాని గిరయః సర్వే విక్రోశంతీవ సర్వతః || ౩౬ ||

పులినే గిరినద్యాస్తు వివిక్తే జలసంవృతే |
చితాం చక్రుః సుబహవో వానరాః శోకకర్శితాః || ౩౭ ||

అవరోప్య తతః స్కంధాచ్ఛిబికాం వహనోచితాః |
తస్థురేకాంతమాశ్రిత్య సర్వే శోకసమన్వితాః || ౩౮ ||

తతస్తారా పతిం దృష్ట్వా శిబికాతలశాయినమ్ |
ఆరోప్యాంకే శిరస్తస్య విలలాప సుదుఃఖితా || ౩౯ ||

హా వానరమహారాజ హా నాథ మమ వత్సల |
హా మహార్హ మహాబాహో హా మమ ప్రియ పశ్య మామ్ || ౪౦ ||

జనం న పశ్యసీమం త్వం కస్మాచ్ఛోకాభిపీడితమ్ |
ప్రహృష్టమివ తే వక్త్రం గతాసోరపి మానద || ౪౧ ||

అస్తార్కసమవర్ణం చ లక్ష్యతే జీవతో యథా |
ఏష త్వాం రామరూపేణ కాలః కర్షతి వానర || ౪౨ ||

యేన స్మ విధవాః సర్వాః కృతా ఏకేషుణా రణే |
ఇమాస్తాస్తవ రాజేంద్ర వానర్యో వల్లభాః సదా || ౪౩ ||

పాదైర్వికృష్టమధ్వానమాగతాః కిం న బుధ్యసే |
తవేష్టా నను నామైతా భార్యాశ్చంద్రనిభాననాః || ౪౪ ||

ఇదానీం నేక్షసే కస్మాత్సుగ్రీవం ప్లవగేశ్వరమ్ |
ఏతే హి సచివా రాజంస్తారప్రభృతయస్తవ || ౪౫ ||

పురవాసీ జనశ్చాయం పరివార్యాఽఽసతేఽనఘ |
విసర్జయైతాన్ ప్లవగాన్ యథోచితమరిందమ || ౪౬ ||

తతః క్రీడామహే సర్వా వనేషు మదనోత్కటాః |
ఏవం విలపతీం తారాం పతిశోకపరిప్లుతామ్ || ౪౭ ||

ఉత్థాపయంతి స్మ తదా వానర్యః శోకకర్శితాః |
సుగ్రీవేణ తతః సార్ధమంగదః పితరం రుదన్ || ౪౮ ||

చితామారోపయామాస శోకేనాభిహతేంద్రియః |
తతోఽగ్నిం విధివద్దత్త్వా సోఽపసవ్యం చకార హ || ౪౯ ||

పితరం దీర్ఘమధ్వానం ప్రస్థితం వ్యాకులేంద్రియః |
సంస్కృత్య వాలినం తే తు విధిపూర్వం ప్లవంగమాః || ౫౦ ||

ఆజగ్మురుదకం కర్తుం నదీం శీతజలాం శివామ్ |
తతస్తే సహితాస్తత్ర హ్యంగదం స్థాప్య చాగ్రతః || ౫౧ ||

సుగ్రీవతారాసహితాః సిషిచుర్వాలినే జలమ్ |
సుగ్రీవేణైవ దీనేన దీనో భూత్వా మహాబలః |
సమానశోకః కాకుత్స్థః ప్రేతకార్యాణ్యకారయత్ || ౫౨ ||

తతస్తు తం వాలినమగ్ర్యపౌరుషం
ప్రకాశమిక్ష్వాకువరేషుణా హతమ్ |
ప్రదీప్య దీప్తాగ్నిసమౌజసం తదా
సలక్ష్మణం రామముపేయివాన్ హరిః || ౫౩ ||

ఇత్యార్షే శ్రీమద్రామాయణే వాల్మీకీయే ఆదికావ్యే కిష్కింధాకాండే పంచవింశః సర్గః || ౨౫ ||

Kishkindha Kanda Sarga 25 Meaning In Telugu

తరువాత రాముడు సుగ్రీవుని, తారను, అంగదుని ఓదారుస్తూ ఇలా అన్నాడు. “మీరు ఈ ప్రకారంగా ఒకరికి మించి ఒకరు శోకంతో రోదిస్తుంటే, ఏమీ ప్రయోజనము లేదు. జరుగ వలసిన కార్యము గురించి ఆలోచించండి. మీరు ఈవిధంగా శోకిస్తుంటే మరణించిన వాలి ఆత్మకు శాంతి కలుగదు. లోకాచారము ప్రకారము వాలికి జరుగ వలసిన అంత్య క్రియల గురించి ఆలోచించండి.

ముల్లోకములు కాలమునను సరించి నడుస్తున్నాయి. మానవులు చేసే కర్మలకు అన్నింటికీ కాలమే మూలము. కాలము ననుసరించి అందరూ కాలధర్మము చెందవలసిన వారే. కాకపోతే కొంచెం అటు ఇటు అంతే. సమస్త భూతములను కర్మచేయమని ప్రేరేపించునది కాలమే కదా! అంతే కానీ, ఎవరూ ఎవరినీ ఏమీ చేయలేరు. అలా చేయడానికి సమర్థులు కూడా కారు. జనన మరణాలను నిర్ణయించేది కాలమే కానీ వేరు కాదు. ముల్లోకములు ఆ కాలమునకు లోబడి ప్రవర్తించవలసినదే!

ఆ కాలము కూడా తన ఇష్టంవచ్చినట్టు ప్రవర్తించ జాలదు. దానికీ ఒక నియమము ఉంది. కాలాన్ని మార్చడానికి ఎవరి తరమూ కాదు. ఏ వస్తువూ కాల స్వభావమును దాటలేదు. అంతే కాదు. కాలము ఎవరి పక్షమూ వహించదు. కాలమునకు పక్షపాతము లేదు. కాలమును ఎవరూ వశము చేసుకోలేరు. ఎవరూ జయించలేరు.

శత్రువులు కానీ, జ్ఞాతులు కానీ, ఏ కులము కానీ, ఏ జాతీ కానీ, కాలానుగుణంగా ప్రవర్తించవలసిన వారే కానీ ఎవరూ కాలమును వశపరచుకోలేరు. కాబట్టి తెలివి కలవారు, కాలము యొక్క స్వభావమును పరిశీలించి, తెలుసుకొని, దానికి అనుగుణంగా ప్రవర్తిస్తారు. వానర రాజు అయిన వాలి ఈ దేహమును విడిచి తన స్వస్వరూపమును పొందాడు. వాలి అశాశ్వతమైన ఈ దేహమును అంటిపెట్టుకొని ఉండక, శాశ్వతమైన స్వర్గలోకమునకు వెళ్లాడు. అందుకని, మీరు వాలి కోసరం శోకించడం మాని, కాలోచితముగా జరగవలసిన కార్యముల గురించి ఆలోచించండి.” అని రాముడు కాల స్వభావమును తెలిపి, జరుగ వలసిన కార్యములను జరిపించమని సుగ్రీవునికి చెప్పాడు.

రాముని మాటలు విన్న లక్ష్మణుడు, సుగ్రీవుని వద్దకు వెళ్లి ఇలా అన్నాడు. “ఓ సుగ్రీవా! రాముడు చెప్పిన మాటలు వింటివి కదా! వెంటనే వాలికి జరుగ వలసిన ప్రేతకార్యములు, దహన సంస్కారములు గూర్చి ఆలోచించు. వాలి దహన సంస్కారమునకు కావలసిన ఎండి పోయిన కాష్ఠములు (కట్టెలు) చందనపు కర్రలు తెప్పించు. తండ్రి మరణాన్ని తట్టుకోలేక పోతున్న అంగదుని ఓదార్చు. కిష్కింధకు ఇంక నీవే దిక్కు. పుష్పమాలలు, సుగంధ ద్రవ్యములు, వస్త్రములు, నెయ్యి, ఇతరములు తెప్పించు. వాలిని ఊరేగింపుగా తీసుకొనిపోవుటకు ఒక పల్లకినీ సిద్ధం చేయండి. దానిని మోయుటకు తగిన బలిష్ఠులైన వాహకులను ఏర్పాటు చేయండి. ఈ కార్యములు అన్నీ వేగంగా జరగాలి. ఈ సమయంలో ఆలస్యము పనికిరాదు.” అని లక్ష్మణుడు సుగ్రీవునితో చెప్పి, రాముని పక్కన వచ్చి నిలబడ్డాడు.

తారుడు పల్లకినీ దానిని మోయడానికి బలిష్ఠులైన వానరులను సిద్ధం చేసాడు. ఆ పల్లకిలో వాలిని కూర్చోపెట్టడానికి తగిన ఆసనము ఏర్పాటు చేసారు. పల్లకి రాగానే రాముడు లక్ష్మణునితో “ప్రేత కార్యము ప్రారంభించండి” అని ఆదేశించాడు. సుగ్రీవుడు మొదలగు వానరులు వాలిని మంచి వస్త్రములతోనూ, పూలమాలలతోనూ అలంకరించారు. వాలిని పట్టుకొని తీసుకొనివెళ్లి ఆ పల్లకిలో కూర్చోపెట్టారు.

సుగ్రీవుడు తన అనుచరులతో ఇలా అన్నాడు: “ఇప్పుడు మనము అన్నగారైన వాలికి ప్రేతకార్యము నిర్వర్తించాలి. దానికి తగిన ఏర్పాట్లు చేయండి. కొంత మంది వానరులు పల్లకి ముందు నడుస్తూ రత్నములను వెదజల్లండి. భూలోకములో రాజులకు ఏ విధమైన ఐశ్వర్యములు ఉండునో అట్టి ఐశ్వర్యములతో వాలికి అంతిమ సత్కారములు చేయండి” అని ఆజ్ఞాపించాడు.

సుగ్రీవుని ఆజ్ఞ ప్రకారము వాలికి అంతిమ సంస్కారాలు జరిగాయి. తారుడుమొదలగు వానరులు తండ్రిని కోల్పోయిన అంగదుని పట్టుకొని విలపిస్తూ పల్లకీ వెంట వెళ్లారు. వాలి భార్యలందరూ భర్తను గురించి ఆయన గుణగుణములను తలచుకుంటూ పల్లకీవెంట నడిచారు. వానరులు నదీ తీరంలో, జనావాసాలకు దూరంగా, సమతల ప్రదేశంలో, ఒక ఇసుక దిబ్బ మీద చితిని ఏర్పాటు చేసారు.

(ఇక్కడ ఒక విషయం గమనించండి. దహన సంస్కారాలు జనావాసాలకు దూరంగా జరగాలి అని రామాయణ కాలం నుండి, వానరులలో కూడా ఉన్న ఆచారము. గ్రామీణప్రాంతాలలో కొంత వరకూ ఈ ఆచారము అమలులో ఉంది. కాని నాగరికులు నగరాల్లో, ఆనియమాలను పూర్తిగా గాలికి వదిలారు. నగరంలో శ్మశానాలన్నీ నగర నడిబొడ్డులోనే ఉన్నాయి. (హైదరాబాద్ లో అంబర్ పేట, పంజగుట్ట, బన్సీలాల్ పేట మొదలగునవి) శ్మశానాల చుట్టు అపార్టుమెంటులు, ఇండ్లు వెలిసాయి. కాలుష్యం ప్రబలి పోయింది. రోగాలు పెరిగాయి. మరణాలూ పెరిగాయి. శ్మశానాలకు గిరాకీ పెరిగింది. ఇదీ నేటి సంస్కృ్కతి.)

తరువాత వానర ప్రముఖులు పల్లకీనుండి వాలి మృతదేహమును కిందికి దించారు. తార తన భర్త మృతదేహమును ఒడిలో పెట్టుకొని విలపించింది.

“నాధా! నీవు మరణనించిననూ నీముఖంలో ఉన్న తేజస్సు తగ్గలేదు. చూడండి. నిన్ను చంపిన రాముడు ఒకే ఒక్క బాణంతో మా అందరినీ అనాధలుగా మార్చాడు. నాధా! చూడండి. నీ భార్యలందరూ నిన్ను అనుసరించి నీ వెంట అందరూ ఇక్కడకు వచ్చారు. నీ మంత్రులు అందరూ నీచుట్టునిలబడి శోకించుచున్నారు. వారితో మాట్లాడు.” అని తీరని శోకంతో బాధపడుతూ ఉంది తార. పక్కన ఉన్న వానర స్త్రీలు ఆమెను లేవదీసి పక్కకు తీసుకొని వెళ్లారు.

తరువాత అంగదుడు, సుగ్రీవుడు వాలి శరీరమును చితి మీద ఉంచారు. అంగదుడు తన తండ్రి వాలి చితికి శాస్త్రోక్తముగా నిప్పు అంటించాడు. తండ్రి చితి చుట్టు అప్రదక్షిణముగా తిరిగాడు. తరువాత అందరూ జలతరణములు విడవడానికి నదీ తీరానికి వెళ్లారు.
అంగదుడు, సుగ్రీవుడు మొదలగు వానరులు వాలికి జలతరణములు విడిచారు. అంతిమ సంస్కారములు పూర్తి అయిన తరువాత సుగ్రీవుడు అంగదుని ముందుంచుకొని, రాముని వద్దకు వెళ్లాడు.

శ్రీమద్రామాయణము
కిష్కింధా కాండము ఇరువది ఐదవ సర్గ సంపూర్ణము
ఓం తత్సత్ ఓం తత్సత్ ఓం తత్సత్

కిష్కింధాకాండ షడ్వింశః సర్గః (26) >>>

Kishkindha Kanda Sarga 24 In Telugu – కిష్కింధాకాండ చతుర్వింశః సర్గః

Kishkindha Kanda Sarga 24

కిష్కింధాకాండ చతుర్వింశః సర్గంలో, సుగ్రీవుడు రాముని దయతో కిష్కింధా పట్టణాన్ని తిరిగి పొందతాడు. సుగ్రీవుని పట్టాభిషేకం ఘనంగా జరుగుతుంది. సుగ్రీవుడు రాజు అవడంతో వానరులు ఆనందంగా ఉంటారు. వాలి భార్య తార సంతాపంతో రాముని వద్దకు వెళ్లి వాలి పాపాలు క్షమించాలని కోరుతుంది. రాముడు ఆమెకు సాంత్వన చెప్పి వాలి అర్హతను గుర్తించి, సుగ్రీవుడు మంచి రాజుగా ఉంటాడని హామీ ఇస్తాడు. సుగ్రీవుడు రాజ్యపాలనలో న్యాయం, ధర్మం పాటించడానికి రాముని ఆశీర్వాదం తీసుకుంటాడు. రాముడు సీతను రాక్షసుల చెరనుండి విముక్తం చేసేందుకు సుగ్రీవుని సహాయంపై ఆధారపడి, తన ప్రయత్నాలను కొనసాగించడానికి సిద్ధమవుతాడు.

సుగ్రీవతారాశ్వాసనమ్

తాం చాశ్రువేగేన దురాసదేన
త్వభిప్లుతాం శోకమహార్ణవేన |
పశ్యంస్తదా వాల్యనుజస్తరస్వీ
భ్రాతుర్వధేనాప్రతిమేన తేపే || ౧ ||

స బాష్పపూర్ణేన ముఖేన వీక్ష్య
క్షణేన నిర్విణ్ణమనా మనస్వీ |
జగామ రామస్య శనైః సమీపం
భృత్యైర్వృతః సంపరిదూయమానః || ౨ ||

స తం సమాసాద్య గృహీతచాప-
-ముదాత్తమాశీవిషతుల్యబాణమ్ |
యశస్వినం లక్షణలక్షితాంగ-
-మవస్థితం రాఘవమిత్యువాచ || ౩ ||

యథాప్రతిజ్ఞాతమిదం నరేంద్ర
కృతం త్వయా దృష్టఫలం చ కర్మ |
మమాద్య భోగేషు నరేంద్రపుత్ర
మనో నివృత్తం సహ జీవితేన || ౪ ||

అస్యాం మహిష్యాం తు భృశం రుదంత్యాం
పురే చ విక్రోశతి దుఃఖతప్తే |
హతేఽగ్రజే సంశయితేఽంగదే చ
న రామరాజ్యే రమతే మనో మే || ౫ ||

క్రోధాదమర్షాదతివిప్రధర్షా-
-ద్భ్రాతుర్వధో మేఽనుమతః పురస్తాత్ |
హతే త్విదానీం హరియూథపేఽస్మిన్
సుతీవ్రమిక్ష్వాకుకుమార తప్స్యే || ౬ ||

శ్రేయోఽద్య మన్యే మమ శైలముఖ్యే
తస్మిన్నివాసశ్చిరమృశ్యమూకే |
యథా తథా వర్తయతః స్వవృత్త్యా
నేమం నిహత్య త్రిదివస్య లాభః || ౭ ||

న త్వాం జిఘాంసామి చరేతి యన్మా-
-మయం మహాత్మా మతిమానువాచ |
తస్యైవ తద్రామ వచోఽనురూప-
-మిదం పునః కర్మ చ మేఽనురూపమ్ || ౮ ||

భ్రాతా కథం నామ మహాగుణస్య
భ్రాతుర్వధం రాఘవ రోచయేత |
రాజ్యస్య దుఃఖస్య చ వీర సారం
న చింతయన్ కామపురస్కృతః సన్ || ౯ ||

వధో హి మే మతో నాసీత్స్వమాహాత్మ్యవ్యతిక్రమాత్ |
మమాసీద్బుద్ధిదౌరాత్మ్యాత్ప్రాణహారీ వ్యతిక్రమః || ౧౦ ||

ద్రుమశాఖావభగ్నోఽహం ముహూర్తం పరినిష్ఠనన్ |
సాంత్వయిత్వా త్వనేనోక్తో న పునః కర్తుమర్హసి || ౧౧ ||

భ్రాతృత్వమార్యభావశ్చ ధర్మశ్చానేన రక్షితః |
మయా క్రోధశ్చ కామశ్చ కపిత్వం చ ప్రదర్శితమ్ || ౧౨ ||

అచింతనీయం పరివర్జనీయ-
-మనీప్సనీయం స్వనవేక్షణీయమ్ |
ప్రాప్తోఽస్మి పాప్మానమిమం నరేంద్ర
భ్రాతుర్వధాత్త్వాష్ట్రవధాదివేంద్రః || ౧౩ ||

పాప్మానమింద్రస్య మహీ జలం చ
వృక్షాశ్చ కామం జగృహుః స్త్రియశ్చ |
కో నామ పాప్మానమిమం క్షమేత
శాఖామృగస్య ప్రతిపత్తుమిచ్ఛన్ || ౧౪ ||

నార్హామి సమ్మానమిమం ప్రజానాం
న యౌవరాజ్యం కుత ఏవ రాజ్యమ్ |
అధర్మయుక్తం కులనాశయుక్త-
-మేవంవిధం రాఘవ కర్మ కృత్వా || ౧౫ ||

పాపస్య కర్తాఽస్మి విగర్హితస్య
క్షుద్రస్య లోకాపకృతస్య చైవ |
శోకో మహాన్ మామభివర్తతేఽయం
వృష్టేర్యథా నిమ్నమివాంబువేగః || ౧౬ ||

సోదర్యఘాతాఽపరగాత్రవాలః
సంతాపహస్తాక్షిశిరోవిషాణః |
ఏనోమయో మామభిహంతి హస్తీ
దృప్తో నదీకూలమివ ప్రవృద్ధః || ౧౭ ||

అంహో బతేదం నృవరావిషహ్య
నివర్తతే మే హృది సాధు వృత్తమ్ |
వివర్ణమగ్నౌ పరితప్యమానం
కిట్టం యథా రాఘవ జాతరూపమ్ || ౧౮ ||

మహాబలానాం హరియూథపానా-
-మిదం కులం రాఘవ మన్నిమిత్తమ్ |
అస్యాంగదస్యాపి చ శోకతాపా-
-దర్ధస్థితప్రాణమితీవ మన్యే || ౧౯ ||

సుతః సులభ్యః సుజనః సువశ్యః
కుతః సుపుత్రః సదృశోఽంగదేన |
న చాపి విద్యేత స వీర దేశో
యస్మిన్భవేత్ సోదరసన్నికర్షః || ౨౦ ||

యద్యంగదో వీరవరార్హ జీవే-
-జ్జీవేచ్చ మాతా పరిపాలనార్థమ్ |
వినా తు పుత్రం పరితాపదీనా
తారా న జీవేదితి నిశ్చితం మే || ౨౧ ||

సోఽహం ప్రవేక్ష్యామ్యతిదీప్తమగ్నిం
భ్రాత్రా చ పుత్రేణ చ సఖ్యమిచ్ఛన్ |
ఇమే విచేష్యంతి హరిప్రవీరాః
సీతాం నిదేశే తవ వర్తమానాః || ౨౨ ||

కృత్స్నం తు తే సేత్స్యతి కార్యమేత-
-న్మయ్యప్రతీతే మనుజేంద్రపుత్ర |
కులస్య హంతారమజీవనార్హం
రామానుజానీహి కృతాగసం మామ్ || ౨౩ ||

ఇత్యేవమార్తస్య రఘుప్రవీరః
శ్రుత్వా వచో వాల్యనుజస్య తస్య |
సంజాతబాష్పః పరవీరహంతా
రామో ముహూర్తం విమనా బభూవ || ౨౪ ||

తస్మిన్ క్షణేఽభీక్ష్ణమవేక్ష్యమాణః
క్షితిక్షమావాన్ భువనస్య గోప్తా |
రామో రుదంతీం వ్యసనే నిమగ్నాం
సముత్సుకః సోఽథ దదర్శ తారామ్ || ౨౫ ||

తాం చారునేత్రాం కపిసింహనాథం
పతిం సమాశ్లిష్య తదా శయానామ్ |
ఉత్థాపయామాసురదీనసత్త్వాం
మంత్రిప్రధానాః కపివీరపత్నీమ్ || ౨౬ ||

సా విస్ఫురంతీ పరిరభ్యమాణా
భర్తుః సకాశాదపనీయమానా |
దదర్శ రామం శరచాపపాణిం
స్వతేజసా సూర్యమివ జ్వలంతమ్ || ౨౭ ||

సుసంవృతం పార్థివలక్షణైశ్చ
తం చారునేత్రం మృగశాబనేత్రా |
అదృష్టపూర్వం పురుషప్రధాన-
-మయం స కాకుత్స్థ ఇతి ప్రజజ్ఞే || ౨౮ ||

తస్యేంద్రకల్పస్య దురాసదస్య
మహానుభావస్య సమీపమార్యా |
ఆర్తాఽతితూర్ణం వ్యసనాభిపన్నా
జగామ తారా పరివిహ్వలంతీ || ౨౯ ||

సా తం సమాసాద్య విశుద్ధసత్త్వా
శోకేన సంభ్రాంతశరీరభావా |
మనస్వినీ వాక్యమువాచ తారా
రామం రణోత్కర్షణలబ్ధలక్షమ్ || ౩౦ ||

త్వమప్రమేయశ్చ దురాసదశ్చ
జితేంద్రియశ్చోత్తమధార్మికశ్చ |
అక్షయ్యకీర్తిశ్చ విచక్షణశ్చ
క్షితిక్షమావాన్ క్షతజోపమాక్షః || ౩౧ ||

త్వమాత్తబాణాసనబాణపాణి-
-ర్మహాబలః సంహననోపపన్నః |
మనుష్యదేహాభ్యుదయం విహాయ
దివ్యేన దేహాభ్యుదయేన యుక్తః || ౩౨ ||

యేనైకబాణేన హతః ప్రియో మే
తేనేవ మాం త్వం జహి సాయకేన |
హతా గమిష్యామి సమీపమస్య
న మామృతే రామ రమేత వాలీ || ౩౩ ||

స్వర్గేఽపి పద్మామలపత్రనేత్రః
సమేత్య సంప్రేక్ష్య చ మామపశ్యన్ |
న హ్యేష ఉచ్చావచతామ్రచూడా
విచిత్రవేషాప్సరసోఽభజిష్యత్ || ౩౪ ||

స్వర్గేఽపి శోకం చ వివర్ణతాం చ
మయా వినా ప్రాప్స్యతి వీర వాలీ |
రమ్యే నగేంద్రస్య తటావకాశే
విదేహకన్యారహితో యథా త్వమ్ || ౩౫ ||

త్వం వేత్థ యావద్వనితావిహీనః
ప్రాప్నోతి దుఃఖం పురుషః కుమారః |
తత్త్వం ప్రజానన్ జహి మాం న వాలీ
దుఃఖం మమాదర్శనజం భజేత || ౩౬ ||

యచ్చాపి మన్యేత భవాన్మహాత్మా
స్త్రీఘాతదోషో న భవేత్తు మహ్యమ్ |
ఆత్మేయమస్యేతి చ మాం జహి త్వం
న స్త్రీవధః స్యాన్మనుజేంద్రపుత్ర || ౩౭ ||

శాస్త్రప్రయోగాద్వివిధాచ్చ వేదా-
-దాత్మా హ్యనన్యః పురుషస్య దారాః |
దారప్రదానాన్న హి దానమన్య-
-త్ప్రదృశ్యతే జ్ఞానవతాం హి లోకే || ౩౮ ||

త్వం చాపి మాం తస్య మమ ప్రియస్య
ప్రదాస్యసే ధర్మమవేక్ష్య వీర |
అనేన దానేన న లప్స్యసే త్వ-
-మధర్మయోగం మమ వీర ఘాతాత్ || ౩౯ ||

ఆర్తామనాథామపనీయమానా-
-మేవంవిధామర్హసి మాం నిహంతుమ్ |
అహం హి మాతంగవిలాసగామినా
ప్లవంగమానామృషభేణ ధీమతా || ౪౦ ||

వినా వరార్హోత్తమహేమమాలినా
చిరం న శక్ష్యామి నరేంద్ర జీవితుమ్ |
ఇత్యేవముక్తస్తు విభుర్మహాత్మా
తారాం సమాశ్వాస్య హితం బభాషే || ౪౧ ||

మా వీరభార్యే విమతిం కురుష్వ
లోకో హి సర్వో విహితో విధాత్రా |
తం చైవ సర్వం సుఖదుఃఖయోగం
లోకోఽబ్రవీత్తేన కృతం విధాత్రా || ౪౨ ||

త్రయో హి లోకా విహితం విధానం
నాతిక్రమాంతే వశగా హి తస్య |
ప్రీతిం పరాం ప్రాప్స్యసి తాం తథైవ
పుత్రస్తు తే ప్రాప్స్యతి యౌవరాజ్యమ్ || ౪౩ ||

ధాత్రా విధానం విహితం తథైవ
న శూరపత్న్యః పరిదేవయంతి |
ఆశ్వాసితా తేన తు రాఘవేణ
ప్రభావయుక్తేన పరంతపేన |
సా వీరపత్నీ ధ్వనతా ముఖేన
సువేషరూపా విరరామ తారా || ౪౪ ||

ఇత్యార్షే శ్రీమద్రామాయణే వాల్మీకీయే ఆదికావ్యే కిష్కింధాకాండే చతుర్వింశః సర్గః || ౨౪ ||

Kishkindha Kanda Sarga 24 Meaning In Telugu

వాలి బతికి ఉన్నప్పుడు వాలి చావాలి అని కోరుకున్న సుగ్రీవుడు వాలి మృతదేహము చూడగానే దుఃఖము ఆపుకోలేక పోయాడు. రాముని వద్దకు వెళ్లి ఇలా అన్నాడు.

“రామా! మిత్రమా! ఏదో ఆవేశంలో నా అన్న వాలిని చంపమని నిన్నుకోరాను. కానీ ఇప్పుడు నా అన్న మృతదేహాన్ని ప్రత్యక్షంగా చూస్తుంటే నాకు నా జీవితమే వ్యర్ధము అనిపిస్తూ ఉంది. ఇహలోక భోగముల మీద ఆసక్తి పోయింది. కిష్కింధకు మహారాజు వాలి మరణించాడు. కిష్కింధా మహారాణి తార, భర్త దేహము మీద పడి ఏడుస్తూ ఉంది. కిష్కింధా నగరమంతా శోకసముద్రంలో మునిగిపోయింది. అంగదుని భవిష్యత్తు ఏమిటో తెలియడం లేదు. ఇవన్నీ చూస్తుంటే నాకూ రాజ్యాభిలాష చచ్చిపోయింది.

రామా! పూర్వము వాలి నా భార్యను అపహరించి, నన్ను రాజ్యము నుండి వెళ్ల గొట్టాడని అతని మీద పట్టరానికోపం ఉండేది. కానీ ఇప్పుడు చచ్చిపడి ఉన్న వాలిని చూస్తుంటే ఆ కోపం అంతా మటుమాయం అయింది. కోపం స్థానంలో దుఃఖము ఆవరించింది. కిష్కింధలో ఉండి రాజ్యము చేసే దాని కన్నా ఇదివరకు మాదిరి ఋష్యమూక పర్వతము మీద కందమూలములు, ఫలములు ఆరగిస్తూ ప్రశాంత జీవనం గడపడం మేలు అనిపిస్తూ ఉంది. నా అన్న వాలి లేకపోయిన తరువాత నాకు స్వర్గ సుఖములు కూడా వృధా అనిపిస్తూ ఉన్నాయి.

రామా! నా అన్న వాలి నన్ను ఎన్నడూ చంపాలి అని అనుకోలేదు. “పోరా పో! ఎక్కడైనా ప్రాణాలతో బతుకు పో” అని అనేవాడు. కాని నేను నా అన్న వాలిని చంపాలని అనుకున్నాను. అది ఆయన గొప్పతనం. ఇది నా అల్పబుద్ధి.

రామా! ఎంత రాజ్యము మీద కోరిక ఉన్నా, అన్నను చంపి రాజ్యము చేయాలనే కోరిక నాకు ఏనాడూ లేదు. నా అన్న వాలి తన ఉదార బుద్ధితో నన్ను చంపడానికి ఏనాడూ ఇష్టపడలేదు. కానీ నేను నా బుద్ధి పెడతోవబెట్టి నా అన్నను చంపడానికి నిన్ను ఆశ్రయించాను. నేను తప్పు చేసినపుడు నా అన్న నన్ను చిన్న చెట్టు కొమ్మతో కొట్టి బుద్ధి చెప్పేవాడు. కాని నేను నా క్రోధముతో, వక్రబుద్ధితో, వానరస్వభావముతో నా అన్ననే చంపడానికి పూనుకున్నాను. నా అన్నను చంపి ఎనలేని పాపమును మూటకట్టుకున్నాను. ఆ పాపము ఈ జన్మలో తీరేది కాదు. జన్మజన్మలకూ నన్ను వెంటాడుతూ ఉంటుంది.

పూర్వము ఇంద్రుడు విశ్వరూపుని చంపి బ్రహ్మహత్యా పాతకము మూటగట్టుకున్నాడు. ఆ పాపమును భూమికి, జలానికి, వృక్షములకు, స్త్రీలకు, పంచి పెట్టాడు. కాని నేను నాఅన్నను చంపిన పాపమును స్వీకరించడానికి ఎవరు ఉన్నారు రామా! నేను స్వయంగా అనుభవించాలి తప్పదు.
నా అన్నను చంపి నేను అధర్మానికి ఒడిగట్టాను. లోక నిందకు పాల్పడ్డాను. నేను రాజ్యాధికారమునకు అర్హుడను కాను. నేను చేసిన పాపము ఏనుగు రూపంలో నన్ను కకావికలు చేస్తూ ఉంది. నా శరీరంలో మంచితనము మృగ్యము అయి పోయింది.

పాపం ప్రవేశించింది. తండ్రిని పోగొట్టుకొని అంగదుడు జీవించలేడు. కొడుకును పోగొట్టుకొని తార జీవించలేదు. నా అనే వాళ్లు అందరినీ పోగొట్టుకొని నేను జీవించడం ఎందుకు వృధా. నేను నా అన్న వాలితో పాటు అగ్నిలో ఆహుతి అవుతాను. ఈ వానరులు సీతను వెదకడంలో నీకు సాయపడతారు. నేను మరణించినా నీ కార్యము మాత్రం సిద్ధిస్తుంది. కులనాశమునకు కారణమైన నేను ఈ లోకంలో జీవించడం వృధా. నేను మరణించడానికి అనుమతి ఇవ్వండి.” అని రాముని ముందు దీనంగా వేడుకున్నాడు.

సుగ్రీవుని మాటలు విని రాముడు కన్నీళ్ల పర్యంతం అయ్యాడు. రాముడు, భర్త శవం మీద పడి ఏడుస్తున్న తార వంక చూచాడు. తార తల ఎత్తి రాముని వంక చూచింది. చేతిలో ధనుర్బాణములను ధరించి ఠీవిగా నిలబడి ఉన్న సూర్యుని వంటి తేజస్సుతో వెలిగిపోతున్న రాముడిని చూచింది. తన భర్తను చంపిన రాముడు అతడే అని గుర్తించింది. తార, భర్త శవం పక్కనుండి లేచి, రాముని వద్దకు వెళ్ళింది.

“రామా! నీవు ధర్మపరుడవు. ఇంద్రియములను జయించిన వాడవు. కీర్తివంతుడవు. అమితమైన పరాక్రమ వంతుడవు. ధనుర్బాణములను ధరించిన వాడవు. నా పట్ల కూడా నీ ధర్మం నెరవేర్చు. భర్తలేనిదే భార్యకు జీవితం లేదు. ఏ బాణంతో నా భర్త ప్రాణం తీసావో అదే బాణంతో నా ప్రాణం కూడా తియ్యి. నన్ను నా భర్త వద్దకు పంపు. దయచేసి ఆ పుణ్యం కట్టుకో. ఎందుకంటే నా భర్త స్వర్గానికి పోయినా అక్కడ ఉన్న అప్సర స్త్రీల వంకచూడడు. నా కోసం ఎదురు చూస్తుంటాడు. నేను దగ్గర లేకపోతే వాలికి స్వర్గం కూడా నిస్సారంగా కనిపిస్తుంది. కాబట్టి నన్ను కూడా చంపి నా భర్త వద్దకు పంపు. నేను స్త్రీ అనీ, స్త్రీని చంపితే స్త్రీ హత్యా పాతకము చుట్టుకుంటుందని సందేహించకు. నేను కూడా వాలినే అనుకో. అప్పుడు నీకు ఆ దోషం అంటదు. ఒకసారి వివాహము అయిన తరువాత భర్త, భార్య వేరు కాదు. ఇరువురి శరీరాలు ఒకటే. ఇది వేదములలో చెప్పబడినది. కాబట్టి వేదవిహితమైన కార్యము దోషము కాదు కదా!

ఓ రామా! ఈ పెద్దలు నన్ను నా భర్తను వేరు చేస్తున్నారు. ఇది న్యాయం కాదు. నువ్వు నన్ను చంపితే నేను కూడా సత్వరమే నా భర్త వద్దకు చేరుకుంటున్నాను. నీవు ఇప్పుడు నన్ను చంపకపోయినా, వాలి లేకుండా నేను ఎక్కువ కాలము జీవించలేను. కాబట్టి నన్ను వెంటనే చంపు.” అని రాముని దీనంగా వేడుకుంది తార.

దీనాలాపనలు విని రాముడు చలించి పోయాడు. ఆమెను చూచి ఇలా అన్నాడు. “అమ్మా తారా! నువ్వు వీరుని భార్యవు. ఇలా బేలగా మాట్లాడటం తగదు. నువ్వు విపరీతంగా మాట్లాడుతున్నావు. ఈ ప్రపంచాన్ని బ్రహ్మ సృష్టించాడు. సృష్టిలోని అన్ని జాతులకూ సుఖ దు:ఖాలను పెట్టాడు. ఎవరు కూడా బ్రహ్మ సృష్టిని అతిక్రమించ లేరు. కాబట్టి దు:ఖము మాని ఓర్పు వహించు.

కిష్కింధా రాజ్యానికి నీ కుమారుడు యువరాజుగా పట్టాభిషిక్తుడవుతాడు. నీవు వీర పత్నివి. వీర మాతవు. ఇది బ్రహ్మ విధించిన అందరికీ సమ్మతమైన విధానము. దీనిని ఎవరూ అతిక్రమించలేరు. నీ వంటి వీర పత్ని ఇలా విలపించరాదు.”అని రాముడు తారతో చెప్పాడు.
(తార ఇలా సుదీర్ఘంగా విలపించడం ప్రాచ్యపాఠములో లేదని, ఎవరో తదుపరి చేర్చారని పండితుల అభిప్రాయము. అదే కాదు, తార రామునికి ఒక శాపం ఇచ్చినట్టు ప్రాచ్య పాఠంలో ఉందని, ” నాకు నా భర్తకు అకాల వియోగం కల్పించావు కాబట్టి, నీకు తాత్కాలికంగా నీ భార్య లభించినా, శాశ్వతంగా భార్యావియోగం కలుగుతుంది” అని తార రామునికి శాపం ఇచ్చినట్టు ప్రాచ్యపాఠంలో ఉందని పండితుల అభిప్రాయము.)

శ్రీమద్రామాయణము,
కిష్కింధా కాండము ఇరువది నాలుగవ సర్గ సంపూర్ణము
ఓం తత్సత్ ఓం తత్సత్ ఓం తత్సత్

కిష్కింధాకాండ పంచవింశః సర్గః (25) >>>

Kishkindha Kanda Sarga 23 In Telugu – కిష్కింధాకాండ త్రయోవింశః సర్గః

Kishkindha Kanda Sarga 23

కిష్కింధాకాండ త్రయోవింశః సర్గంలో, వాలిని రాముడు బాణంతో చంపిన తర్వాత సుగ్రీవుడు ఎంతో బాధ పడతాడు. వాలి చివరి శ్వాసలు తీసుకుంటూ రాముడితో మాట్లాడి, సుగ్రీవుని రక్షించమని అభ్యర్థిస్తాడు. రాముడు వాలికి సంతాపం తెలియజేసి, సుగ్రీవుని రాజ్యాన్ని పొందడం సరియైనదని చెప్పి అతనిని ఆత్మస్థైర్యంతో నిలిపి, అతని కర్తవ్యం నిర్వర్తించమని సలహా ఇస్తాడు. వాలిని అంజనాదేవి (తార) కన్నీళ్లు పెట్టుకొని బాధ పడుతుంది. వాలి చివరగా రాముని క్షమాపణ కోరతాడు, అప్పుడు రాముడు వాలిని శాంతినిచ్చి, సుగ్రీవుని రాజుగా నియమించడానికి ఏర్పాట్లు చేయడం మొదలుపెడతాడు.

అంగదాభివాదనమ్

తతః సముపజిఘ్రంతీ కపిరాజస్య తన్ముఖమ్ |
పతిం లోకాచ్చ్యుతం తారా మృతం వచనమబ్రవీత్ || ౧ ||

శేషే త్వం విషమే దుఃఖమనుక్త్వా వచనం మమ |
ఉపలోపచితే వీర సుదుఃఖే వసుధాతలే || ౨ ||

మత్తః ప్రియతరా నూనం వానరేంద్ర మహీ తవ |
శేషే హి తాం పరిష్వజ్య మాం చ న ప్రతిభాషసే || ౩ ||

సుగ్రీవస్య వశం ప్రాప్తో విధిరేష భవత్యహో |
సుగ్రీవ ఏవ విక్రాంతో వీర సాహసికప్రియ || ౪ ||

ఋక్షవానరముఖ్యాస్త్వాం బలినః పర్యుపాసతే |
ఏషాం విలపితం కృచ్ఛ్రమంగదస్య చ శోచతః || ౫ ||

మమ చేమాం గిరం శ్రుత్వా కిం త్వం న ప్రతిబుధ్యసే |
ఇదం తద్వీరశయనం యత్ర శేషే హతో యుధి || ౬ ||

శాయితా నిహతా యత్ర త్వయైవ రిపవః పురా |
విశుద్ధసత్త్వాభిజన ప్రియయుద్ధ మమ ప్రియ || ౭ ||

మామనాథాం విహాయైకాం గతస్త్వమసి మానద |
శూరాయ న ప్రదాతవ్యా కన్యా ఖలు విపశ్చితా || ౮ ||

శూరభార్యాం హతాం పశ్య సద్యో మాం విధవాం కృతామ్ |
అవభగ్నశ్చ మే మానో భగ్నా మే శాశ్వతీ గతిః || ౯ ||

అగాధే చ నిమగ్నాఽస్మి విపులే శోకసాగరే |
అశ్మసారమయం నూనమిదం మే హృదయం దృఢమ్ || ౧౦ ||

భర్తారం నిహతం దృష్ట్వా యన్నాద్య శతధా గతమ్ |
సుహృచ్చైవ హి భర్తా చ ప్రకృత్యా మమ చ ప్రియః || ౧౧ ||

ఆహవే చ పరాక్రాంతః శూరః పంచత్వమాగతః |
పతిహీనా తు యా నారీ కామం భవతు పుత్రిణీ || ౧౨ ||

ధనధాన్యైః సుపూర్ణాపి విధవేత్యుచ్యతే జనైః |
స్వగాత్రప్రభవే వీర శేషే రుధిరమండలే || ౧౩ ||

కృమిరాగపరిస్తోమే త్వమాత్మశయనే యథా |
రేణుశోణితసంవీతం గాత్రం తవ సమంతతః || ౧౪ ||

పరిరబ్ధుం న శక్నోమి భుజాభ్యాం ప్లవగర్షభ |
కృతకృత్యోఽద్య సుగ్రీవో వైరేఽస్మిన్నతిదారుణే || ౧౫ ||

యస్య రామవిముక్తేన హృతమేకేషుణా భయమ్ |
శరేణ హృది లగ్నేన గాత్రసంస్పర్శనే తవ || ౧౬ ||

వార్యామి త్వాం నిరీక్షంతీ త్వయి పంచత్వమాగతే |
ఉద్బబర్హ శరం నీలస్తస్య గాత్రగతం తదా || ౧౭ ||

గిరిగహ్వరసంలీనం దీప్తమాశీవిషం యథా |
తస్య నిష్కృష్యమాణస్య బాణస్య చ బభౌ ద్యుతిః || ౧౮ ||

అస్తమస్తకసంరుద్ధో రశ్మిర్దినకరాదివ |
పేతుః క్షతజధారాస్తు వ్రణేభ్యస్తస్య సర్వశః || ౧౯ ||

తామ్రగైరికసంపృక్తా ధారా ఇవ ధరాధరాత్ |
అవకీర్ణం విమార్జంతీ భర్తారం రణరేణునా || ౨౦ ||

ఆస్రైర్నయనజైః శూరం సిషేచాస్త్రసమాహతమ్ |
రుధిరోక్షితసర్వాంగం దృష్ట్వా వినిహతం పతిమ్ || ౨౧ ||

ఉవాచ తారా పింగాక్షం పుత్రమంగదమంగనా |
అవస్థాం పశ్చిమాం పశ్య పితుః పుత్ర సుదారుణామ్ || ౨౨ ||

సంప్రసక్తస్య వైరస్య గతోఽంతః పాపకర్మణా |
బాలసూర్యోదయతనుం ప్రయాంతం యమసాదనమ్ || ౨౩ ||

అభివాదయ రాజానం పితరం పుత్ర మానదమ్ |
ఏవముక్తః సముత్థాయ జగ్రాహ చరణౌ పితుః || ౨౪ ||

భుజాభ్యాం పీనవృత్తాభ్యామంగదోఽహమితి బ్రువన్ |
అభివాదయమానం త్వామంగదం త్వం యథా పురా || ౨౫ ||

దీర్ఘాయుర్భవ పుత్రేతి కిమర్థం నాభిభాషసే |
అహం పుత్రసహాయా త్వాముపాసే గతచేతనమ్ || ౨౬ ||

సింహేన నిహతం సద్యో గౌః సవత్సేవ గోవృషమ్ |
ఇష్ట్వా సంగ్రామయజ్ఞేన రామప్రహరణాంభసి || ౨౭ ||

అస్మిన్నవభృథే స్నాతః కథం పత్న్యా మయా వినా |
యా దత్తా దేవరాజేన తవ తుష్టేన సంయుగే || ౨౮ ||

శాతకుంభమయీం మాలాం తాం తే పశ్యామి నేహ కిమ్ |
రాజశ్రీర్న జహాతి త్వాం గతాసుమపి మానద |
సూర్యస్యావర్తమానస్య శైలరాజమివ ప్రభా || ౨౯ ||

న మే వచః పథ్యమిదం త్వయా కృతం
న చాస్మి శక్తా వినివారణే తవ |
హతా సపుత్రాఽస్మి హతేన సంయుగే
సహ త్వయా శ్రీర్విజహాతి మామిహ || ౩౦ ||

ఇత్యార్షే శ్రీమద్రామాయణే వాల్మీకీయే ఆదికావ్యే కిష్కింధాకాండే త్రయోవింశః సర్గః || ౨౩ ||

Kishkindha Kanda Sarga 23 Meaning In Telugu

తార తన భర్త ముఖాన్ని చూస్తూ తట్టుకోలేక ఈ విధంగా విలపిస్తూ ఉంది. “నాధా! అర్థరాత్రి సుగ్రీవునితోయుద్ధానికి పోవద్దని నేను నీకు శతవిధాలా చెప్పాను. కానీ నీవు నా మాటను పెడచెవిని పెట్టావు. అందుకే నేను ఇక్కడే ఉన్నా భూదేవిని కౌగలించుకొని పడుకున్నావు. ముల్లోకాలను గడగడలాండిచి ఎవరికీ లొంగని నీవు, నీ తమ్ముడు, నీ కన్నా దుర్బలుడైన సుగ్రీవుని చేతిలో ఓడిపాయావా! ఎంత ఆశ్చర్యము.

నాధా! వానర నాయకులు, భల్లూకనాయకులు నిన్ను సేవించడానికి వచ్చారు. లే. వారిని ఆదరించు. వారితో మాట్లాడు. నీవు నీ శత్రువులను చంపి వారిని భూతల శయనము చెందేట్టు చేసావు. ఇప్పుడు నీవు కూడా నీశత్రువు చేతిలో చంపబడి భూతలము మీద శయనించి ఉన్నావా!
నాధా! నన్ను అనాధనుచేసి నీవు ఒంటరిగా వెళ్లిపోవడం నీకు న్యాయంగా ఉందా నాధా! ఈ లోకంలో బుద్ధి ఉన్న వాడు ఎవ్వడూ తన కుమార్తెను వీరుడికి, పరాక్రమవంతుడికి ఇవ్వకూడదు. ఎందుకంటే శూరుడి భార్యకు నా మాదిరి అకాల వైధవ్యము తప్పదుకదా! వారు శోక సముద్రములో మునిగి పోక తప్పదు కదా! నీ మరణము కనులారా చూచికూడా నా హృదయము బద్దలు కాలేదంటే, నా గుండె కటిక పాషాణముతో సమానము కదా!

నాధా! ఈ లోకంలో స్త్రీకి ఎన్ని సంపదలు ఉన్నా, ఎంత వైభవము ఉన్నా, భర్తలేకపోతే ఆమెను విధవ అనే అంటారు. అటువంటి వైధవ్యము నాకు సంప్రాప్తించింది. ఎలాభరించాలి! ఈ సమయంలో నిన్ను తనివిదీరా కౌగలించుకొని ఏడవకుండా నీ శరీరం రక్తసిక్తమయింది. సుగ్రీవుని ఆశలు నెరవేర్చిన ఈ రాముని బాణము ఇంకా నీ శరీరంలో ఎందుకు ?”అంటూ తార వాలి శరీరంలో నుండి రాముని ధనుస్సు వెడలిన బాణమును బయటకు లాగింది.

వాలి శరీరంనుండి రామ బాణమును బయటకు లాగగానే, ఆ గాయము నుండి రక్తం జలధార మాదిరి పైకి ఉబికింది. తార తన కళ్లనుండి నీరు కారుతుండగా వాలి గాయము నుండి స్రవించిన రక్తాన్ని తుడిచింది. తార తన కుమారుడు అంగదుని చూచి ఇలా అంది.

“నాయనా! అంగదా! నీ తండ్రిని కడసారి చూచి నమస్కారం చెయ్యి.” వెంటనే అంగదుడు పైకి లేచి తన తండ్రి వాలికి భక్తితో నమస్కారం చేసాడు. “నాధా! నేను తమరి కుమారుడు అంగదుడు పక్కనే కూర్చుని ఉన్నాము. తమరి కుమారుడు అంగదుడు నమస్కరించు చున్నాడు. ఆశీర్వదించండి” అని విలపించింది తార.

ఓనాధా! మీరు, మీ తమ్ముడు సుగ్రీవునితో యుద్ధము అనే యజ్ఞమును చేసి, మీ భార్యనైన నేను లేకుండానే, రక్తంతో అవభృధ స్నానం చేస్తున్నారా! (యజ్ఞము చేసిన తరువాత భార్యా భర్తలు కలిసి పవిత్రమైన అవభృధ స్నానము చేయడం ఆచారం. రాజసూయ యాగము అయిన తరువాత అవభృధ స్నానంతో పవిత్రమైన తనకురులను ఆ దుష్టుడు దుశ్శాసనుడు తాకాడని ద్రౌపది కోపంతో ఊగిపోయింది.)

నా మాట వినకుండా యుద్ధమనే యజ్ఞము చేసి ఒంటరిగా అవభృధ స్నానం చేసారా! నాధా! మరణించింది నీవు మాత్రమే కాదు. నేను, నా కుమారుడు అంగదుడు కూడా మరణించాము. జీవచ్ఛవాల మాదిరి మిగిలిపోయాము. నీవు మమ్ములను విడిచిపోయినట్టు మా ఐశ్వర్యము కూడా మమ్ములను విడిచి పెట్టి పోయింది.” అని ఏడుస్తూ ఉంది తార.

శ్రీమద్రామాయణము
కిష్కింధా కాండము ఇరువది మూడవ సర్గ సంపూర్ణము
ఓం తత్సత్ ఓం తత్సత్ ఓం తత్సత్.

కిష్కింధాకాండ చతుర్వింశః సర్గః (24) >>>

The Night Mail Poem Summary, Theme, Critical Analysis by W.H. Auden

The Night Mail Summary by W.H. Auden

The Night Mail Poem Summary, Theme, Critical Analysis by W.H. Auden

The Night Mail Summary

“Night Mail” is a beautiful poem by W.H. Auden who gives a description of a train that carries mails, cheque, postal orders, letters. In this poem the poet personifies the Night Mail train and so it is given human attributes by the poet when the train travels through a pastoral set -up. The poet has sketched the path of a coach night mail.

The train is not an ordinary one, it is a night mail that comes at night. When the poet had written this poem, it can be said that, during that time the system of communication was not so highly developed and so most of the people communicated with each other through letters.

We find the train crossing the border overnight with mail, bringing letters, cheques and postal orders for the rich as well as for the poor without any discrimination. We find her (the train) climbing the slope of Beattock (a hill in Dumfriesshire). Though the way is steep, and inspite of all the hurdles she is still on time.

Then she passes cottonfields, moors with boulders, grass fields and she can be seen with her white steam flowing behind her and thus she continues with her journey. She noisily passes through the “silent miles” of grassland where the grasses have bent. This noise makes the birds to peer from the bushes and the sheep dogs know that they cannot alter the course of the train so they sleep down with their heads on their paws. They show no reactions.

She passes through farms where the dwellers are sleeping. Although she makes a loud noise no one wakes up. These people have become habituated to this noise. But a jug only shakes in the vibration of her movement. At dawn she descends into Glasgow. There she approaches towards the dark furnaces which look like huge colossal chessmen. All the people of Scotland eagerly wait for her arrival. They crave for her to arrive with news. There are letters of all sorts and for all sorts of people.

There are receipts, invitations, applications, declarations of love, gossip from all around the world. She also brings news both ‘circumstantial’ as well as ‘financial’, then letters from family members, letters with doodles in the margins, letters of condolences, letters from all over Europe.

There are also letters written on papers of every colours imaginable. All these letters have tones and styles of their own. There are different types of letters-letters that are catty, friendly, cold, boring, clever, stupid, long, short. Some are also typed, some are printed and some which are mis-spelt.

Thousands of people sleep and dream and have nightmares. They also dream of good things. In Glasgow and Edinburgh, they are all asleep and they dream. When they are awake, they hope that the Night Mail will bring letters for them. Their hearts pound when they hear the knocking sound on the door.

They wait eagerly and expect the postman on their doors for” who can bear to feel himself forgotten?” this line says us how all the people expect to be remembered by their friends, relatives, family members. So everyone waits for some kind of news through different kinds of messages or mails. Everyone wants to be remembered and no one wants to be forgotten.

The Night Mail About the Author W.H. Auden

Wystan Hugh Auden known as W.H. Auden was a British American poet. Auden was born on February 21, 1907, York, Yorkshire and died on September 1973 in Austria. He had done M.A in English Language and Literature. Throughout his life he published approximately 400 poems and 400 essays and reviews, that were all extremely wide-ranging in topic and form. Auden became versed in all poetic techniques. He served as professor of poetry and Oxford University. He was one of the most influential poets of the twentieth century.

He was a poet of prodigious talent and output, living at a time of immense transition both in the world at large and in the poetic scene. Auden’s first volumes of poems titled, Poems, was printed in 1928 by a school friend. His next volume, also title; Poems, was published in a little over a year later in 1930 by Faber. In 1932, Auden published his large work, The Orators, which speaks on hero worship.

He also wrote a number of plays during his period, some of which included, The Dance of Death, The Dog Beneath and The Ascent of F6. During the early 1940s Auden was working on a large scale poems such as ‘The Sea and the Mirror’, “A Commentary on Shakespeare’s The Tempest” and “The Age of Anxiety”, “A Baroque Eclogue”.

Auden has been admired for his unsurpassed technical virtuosity and an ability to write poems in nearly every imaginable verse form. He received many prizes and awards. Some of his awards are Pulitzer Prize for poetry (The Age of Anxiety), Bollingen Prize, National Book Award for Poetry (The Shield Of Achilles).

The Night Mail Theme

The theme of this beautiful poem “Night Mail” is the beautiful journey of the night mail and how it delivers the mails to the people. It delivers letters, cheques, postal orders and other things to everyone without any distinction, discrimination and prejudices. And before it reaches its destination and deliver these, it passes through many barriers, obstacles and hurdles.

The Night Mail Critical Analysis

The charming poem “Night Mail” was commissioned for the documentary film of the same name on which W.H. Auden was working in the year 1930s. He was assisting in production and filming and it was determined that a spoken word poem, set to music, was needed for the end of the film. So he wrote this poem for the occasion. The poem speaks on themes of human relationships and connections. I the poem, the poet shows how the train brings a variety of letters to a variety of people.

It carries letters from every part of the world on every topic up a hill and through the grasses. It is heading up Beattock at a steady climb. The mails are for all, the rich and the poor. We find that the poet has personified the train to a calm, methodical and kind lady. She is always seen to be arriving on time despite the “steady climb.” We see here the warmth and fondness of the train who does not disturb anyone in the countryside when she travels.

Throughout the poem we also find how Auden uses a very steady meter. This was done to mimic the sound that rail cars make as they move along the tracks. When the train passes the birds turn their head to look at her. The “blank faced coaches” part of the locomotive is important and therefore it is all personified to an extent. The poet mentions the farms where people are sleeping and about the sheep-dogs that are aware that the course of the train cannot be altered, and so put down their heads on their paws. The train’s power is juxtaposed against the fact that no one wakes up as she passes.

The second section of the poem deals with the descent of the train in Scotland. Here the poet depicts a bit more industrial landscape with “fields of apparatus,” the furnaces/set on the dark plain like gigantic chessmen. Here we see the people of Scotland eagerly waiting for news with anticipation. The letters of “thanks” and banks are joyful notes, there are receipts and bills. These messages carry “applications for situations” to “timid lovers” declarations.

Auden shows the vast array of things sent by post, things that most people have received at one time or another: letters, bills, applications, statements of love, gossips etc. In a sense this is the written version of the entire spectrum of human interaction, starting from the most undistinguished to the most meaningful, everything that is worth communicating across the border.

This shows the bonding between people and how they are knit together by this correspondence, no matter how trivial the mail might seem. The diversity of people and communications in the poem is shown by the kinds of paper,” of every hue.The pink, the violet, the white and the blue.”

In the third section of the poem, one might imagine the excitement of a crowd receiving all the letters. But contrary to this, in reality we find that most of the people are still asleep. In the final section Auden depicts local people asleep in their warm bed, dreaming of local things. Soon they will be awake and eager for the mail.

The Scottish cities where the train was travelling through are mentioned once more in the final stanza of the poem. The people are sleeping, continuing their dreams while the train continues its hard work. In the end of the poem the poet asks after all” who can bear to feel himself forgotten? Thus it is sympathetic and compassionate for individual human beings.

It celebrates human connection which are hopeful, sweet, charming and memorable. Each recipient of the mails is gladdened by the feeling of remembrance, of not been forgotten. This is a message that like the train after facing many hardships reaches its destination so also humans should reach their destination after crossing the hurdles, barriers and obstacles in life.

The Night Mail Title of the Story

The poem “Night Mail” is about a train that carries mails, cheques, letters and postal orders. The poet personifies the night mail train giving it human attributes. The title of the poem “Night Mail” is very significant as the whole poem deals with a night mail which we see is not an ordinary train. He says that the nightmail crossing the border brings the cheque, postal orders, letters for the rich and poor.

The Night Mail travels from one country to another, from place to place crossing the border of England and Scotland. By crossing all boundaries, it hands over the mail to all sorts of people. It is unware of racial discrimination and other prejudices. It carries letters having different messages to various classes of people. It carries formal and informal ‘ letters. Thus we can say that the Mail Train is a source of satisfaction and comfort for the rich and the poor, for the businessman and the common people.

It satisfies the need of all sorts of people. Its journey is very challenging and onerous. Whatever the weather it is, the train has to go and do its job. Sometimes it is seen running up Beattock, a hilly place. It overcomes the sheer ascent and reaches its destination on time. It does not get late though it has to face so many hurdles. Then we see it passing the cotton fields and uncultivated rocky land. It covers long distances. The poet personifies the Night Mail here as a lady scooping and shovelling steam over her shoulders while trying to reach her destination.

The train rushes and it seems that the train is only concerned with conveyance and transportation of correspondence. Roaring and creating a loud sound, it proceeds and passes on from one point to another. It passes the grassy fields, and thus bending the grass. It makes noise that makes the bird look at it from the bushes. They look at it with surprise. The sheepdogs also do not wake up on the arrival of the train because it is no more a subject of curiosity for them.

They know ‘she’ is harmless and it is her habit or routine to go Eke this everyday. So they do not move. The people living along the railway track also have become habituated of the train’s arrival. They know that ‘she’ is always in service of human beings.

She does not cause any change while crossing the fields. Only petty things like a jug in the bedroom shakes and vibrates as ‘she’ passes by the farms and countryside. Next we find that people are all asleep, the Night Mail is on duty. ‘She’ is on her usual daily work.

Inspite of such obstacles and barriers, inspite of such ups and downs, she has reached her destination and the purpose for which she has been travelling that is coming with so many types of correspondence, is fulfilled by her at last.

When she arrives, thousands of people are still asleep, dreaming of monsters or of friendly tea. In all the important cities of Scotland like Edinburgh, Aberdeen, the people are asleep. But when they will wake up, they will be waiting for their letters with the expectation of getting knocks at the door from the postman. As the title suggests it is a train bringing mails at night it can be said an apt title.

From the starting till the end of the poem we see how the Night Mail does its duty and how people wait for it with eager hearts to get news of their loved ones. The Night Mail is the train that brings them the news, though it has to face many problems and troubles before fulfilling its duty. From this point of view we can say that the title given to this poem that is “Night Mail” is a suitable one.

The Night Mail About The Poem

‘Night Mail’ is a beautiful poem written by W.H. Auden which describes the charm of different kinds of letters that peopleof Glasgow a city in Scotland eagerly wait for. The Night Mail carries the letters from London to Glasgow and reaches at dawn in Glasgow. The train is not an ordinary train.The poet emphasizes on the commitment and punctuality of the train.

It faces many barriers but it is always on time. Through the image of the train, the poet teaches is to be punctual, constant and diligent whatever the circumstance come in life. The Night Mail brings various types of postal material for each kind of people. It passes through many obstacles, up and downs. Nobody can alter its course. Night Mail actually resembles life that passes through different courses to reach its destiny.

The Night Mail Main Point Of The Poem

The night mail travels the whole night to bring mails containing letters, postal orders, cheque for different people living in different parts fo the country. But the journey of the night mail is not always the same. It has to face many troubles, many obstacles, many hardships but still it continues to move. It sometimes has to climb upwards and sometimes it crosses the plain. But whatever the situation is.it reaches its destination always on time the poem is the depiction and admiration of Night Mail that brings luxury, ease and comfort.

The Night Mail Linewise Summary

1. This is the Night Mail crossing the border,
Bringing the cheque and the postal order,
Letters for the rich, letters for the poor,
The shop at the comer and the girl next door.

The poet speaks of the Night Mail which travels from one country to another, from place to place, crossing the border of England and Scotland, and brings the cheques and the postal order. It hands over the rnaIs to all sorts of people.

The letters have different messages for different classes of people. It does not know any sort of discrimination. It brings letters for the shop at the corner as well as the girl next door. It is source of satisfaction and comfort for the poor and the rich, for the businessman and the common people.

2. Pulling up Beattock, a steady climb:
The gradient’s against her, but she’s on time.
Past cotton grass and moorland boulder,
Shovelling white stim over her shoulder,

The journey of the train is very arduous. Sometimes it runs up the hilly place-Beattock, the steep slope and overcomes the ascent and ultimately reaches its destination on time. Then the train goes and passes the cotton fields and the moorlands and boulders. Here the poet compares the train toa lady who is shovelling steam over her shoulders. Although it is difficult to move along a sharp rise, it does not get late. It crosses all the obstacles on its way and moves on and never stops.

3. Snorting noisily as she passes
Silent miles of wind-bent grasses.
Birds turn their heads as she approaches,
Stare from the bushes at her blank-faced coaches.

The train roaring and creating a loud snoring sound proceeds and passes on. She covers the long distances and passes by the grassy fields. After passing the grassy fields, the pressure of the air causes the grasses to bend and bow down.

Through the words “silent miles”, the poet wants to say that the grassy fields are silent. The miles are not silent. The poet has used a transferred epithet here. The noise of the coming train makes the birds look at it from the bushes. They look at it with surprise at her empty coaches.

4. Sheep-dogs cannot turn her course;
They slumber on with paws across.
In the farm she passes no one wakes,
But a jug in the bedroom gently shakes.

The sheepdogs are usually very sensitive and they react whenever some intruder tries to get nearer the herd. But when the train arrives they do not wake up as they know that the train is harmless. So they do not move and remain in the same relaxed position with cross-legged. They also know that they will not be able to alter its course. The people who live on the farms are also habituated with this train. They donot feel any disturbance when the train passes by.

They know that the train is always in service of human beings. The train does not cause any change while crossing the fields. It only creates a little vibration of its movement. Small, petty things like a jug in the bedroom only shakes and vibrates in its movement.

5. Dawn freshens, the climb is done.
Down towards Glasgow she descends
Towards the steam tugs yelping down the glade of cranes.
Towards the fields of apparatus, the furnaces
Set on the dark plain like gigantic chessmen.
All Scotland waits for her:
In the dark glens, beside the pale-green lochs
Men long for news.

As the morning nears, the journey of the train almost comes to an end. Now the train descends or comes down towards Glasgow. Here the landscape is just a bit industrial. There the train is heading towards the industrial city with dark furnaces set up like huge chessmen.

All of Scotland living in the narrow valleys and beside the lakes crave for ‘her’ arrival as all the men anticipate news. The train after the whole night journey, after facing so many barriers, is approaching her destination with hopes and expectations in the minds of the people.

6. Letters of thanks, letters from banks,
Letters of joy from the girl and the boy,
………………………………………….
………………………………………….
Clever, stupid, short ad long,
The typed and the printed and the spelt all wrong.

The train which is approaching carries letters of all sorts and for all people; receipts, invitations, applications, declarations of love, gossip from around the world, news both ‘circumstantial’ and ‘financial’, letters from the family members, letters from all over Europe, letters of condolences, all written on papers of every colours. The letters that she is carrying and bringing have all tones and styles including catty, friendly, cold, boring, clever, stupid,long and short.

Some of them are typed, some are printed while some are misspelled.There are letters written by every kind of writer, with different styles of writing and skill level. The train in other words is acting as a messenger. Her work is to bring messages and conveyance without distinguishing and discriminating rich from poor.

May be many hopes are linked with these messages, hopes of ordinary people, common people, businessmen, rich men, poor men etc. The papers of different colours mentioned in the poem by the poet also depicts the different sorts of people from different cities. There are letters with holiday photos and also letters from the family members like uncles, cousins and aunts.

7. Thousand are still asleep
Dreaming of terrifying monsters,
……………………………………….
Without a quickening of the heart,
For who can bear to feel himself forgotten?

In the last stanza, we expect the people to be awake for we know that the train is coming with the messages. But in this stanza we find thousands of people all asleep in their warm beds, dreaming of local things or monsters. All are sleeping in Glasgow and Edinburgh. They still dream in their sleep but they know that when the will wake up in the morning, they will have letters. With throbbing and pounding hearts all the people will wait eagerly for the knock on their doors.

They expect postman who will come with letters for them in his hand. “Who can bear to feel himself forgotten?” By this line the poet means that everyone who hears the postman’s knock at the door will feel their heart ‘quicken’ with anticipation and expectation. No one is to be forgotten.

The Night Mail Linewise Explanation

1. This is the Night Mail crossing the border,
Bringing the cheque and the postal order,
Letters for the rich, letters for the poor,
The shop at the comer and the girl next door.

the poet in the starting of the poem describes a Night Mail train which is crossing the Border. The border mentioned here is the border of England and Scotland. It is bringing cheques and postal orders, letters for rich as well as the poor people without the discrimination of their social and financial status. It brings letters for the owner of the shop at the comer and also for the next-door girl who is perhaps, waiting for the letters of her lover anxiously.

2. Pulling up Beattock, a steady climb:
The gradient’s against ber, but she’s on time.
Past cotton grass and moorland boulder,
Shovelling white stim over her shoulder,

In these lines, the train is personified as a lady. The poet says that she is running up Beattock a hilly place, along the steep slope. It is quite difficult for her to move along this sharp rise, but still she overcomes it and reaches her destination on time, crossing all the hurdles. The train passes the cotton fields and the moorland with rocks and boulders. She is scooping white steam over her shoulders while racing to reach her destination.

3. Snorting noisily as she passes
Silent miles of wind-bent grasses.
Birds turn their beads as she approaches,
Stare from the bushes at her blank-faced coaches.

The train passes on the grassy fields with roaring and snorting sound. She covers the long distances of grassy fields and while she passes nearby these fields, the pressure of the air causes the grass to bend and bow. The noise of the train also makes the birds look at it from the bushes. They look at it with keenness and surprise as they can see no human faces and find the carriages impressionless.

4. Sheep-dogs cannot turn her course;
They slumber on with paws across.
In the farm she passes no one wakes,
But a jug in the bedroom gently shakes.

The sheepdogs do not react on the arrival of the train. They know she is harmless so they remain in the same posture, cross legged. They also know that they cannot alter the course of the train. So they are not disturbed by her approaching. As the train passes the farm, the people living near the farms and railway tracks also do not wake up. They are also not disturbed by the train. Only the thing that vibrates due to her movement is a jug in the bedroom.

5. Dawn freshens, the climb is done.
Down towards Glasgow, she descends
Towards the steam tugs yelping down the glade of cranes
Towards the fields of apparatus, the furnaces
Set on the dark plain like gigantic chessmen.
All Scotland waits for her:
In the dark glens, beside the pale-green lochs
Men long for news.

When the morning approaches, the climbing up or the ascent of the train almost comes to an end. So she starts descending down towards Glasgow. The landscape of the Glasgow is industrial with “field of apparatus”, the furnaces which look like huge chessman standing against the dark pain. All the people of Scotland wait for her arrival. All over Scotland, people in the valleys, beside the lakes,wait for the Night Mail to come with their messages.

6. Letters of thanks, letters from banks,
Letters of joy from the girl and the boy,
……………………………………………
……………………………………………
Clever, stupid, short ad long,
The typed and the printed and the spelt all wrong.

In these lines, the poet has given description of the types of messages that the Night Mail train carries. She brings letters of thanks, Ietter from the banks, joyful letters from the girl and the boy, receipts, invitations, applications, declarations of love, gossip from all over the world, circumstantial and financial news, letters from the family members with holiday photos, letters with doodles in the margin, letters from uncles, aunts, cousins.

Then there are also letters sent from the South of France to Scotland, there are letters of condolences, news from overseas to the Hebrides. The letters have all tones and styles. They are written in papers of different colours ranging from pink, violet to white and blue. There are different tones and styles of the letters like catty, friendly, cold, boring, clever, stupid, long, short, etc. Some letters are typed, some are printed while some have spelling mistakes.

7. Thousand are still asleep
Dreaming of terrifying monsters,
…………………………………………….
…………………………………………….
Without a quickening of the heart,
For who can bear to feel himself forgotten?

In the last stanza, the poet describes thousands of people to be still sleeping. And in their sleep they are dreaming of terrifying monster that is they are having nightmares or may be dreaming of having friendly tea, sitting beside the band at Cranston’s and Crowford’s. All the people are fast asleep at Glasgow, Edinburgh and Aberdeen and are dreaming continuously. But once they will wake up in the morning, they will be longing for letters. They will be waiting for the postman to come with their letters.

The postman will come and knock at their door. The people will be waiting with throbbing and pounding hearts as they are expecting letters. Everyone wants to be remembered so no one wants that she or he will be forgotten. So they will wait with eager hearts for the postman to come and deliver the letters on their hands.

The Night Mail Annotations and Vocabulary

Beattock — a hill in Dumfriesshire in Scotland.
gradient — slope.
moorland — hilly land covered with coarse grass.
slumber — to sleep.
boulder — stones.
glade — a small grass-covered area.
wind — bent-bent due to wind.
stare — gaze.
yelping — a sharp cry.
situations — here means job.
apparatus — tools, machines, structures, etc.
dawn — early morning.
gigantic — huge.
furnaces — a structure in which heat is generated.
chessman — 32 pieces of chess.
hue — colour.
glens — valleys.
snaps — photos.
loch — lakes.
scrawled — scribbled untidily.
well set — well laid.
condolence — consolation; pity; concern.
granite — a form of igneous rocks.
Outpouring — overflowing.
Circumstantial — personal.
timid — coward.
Overseas — across the seas.

Treasure Chest A Collection of ICSE Poems Workbook Answers

Treasure Chest Workbook Answers Chapter 10 The Last Lesson

Treasure Chest Workbook Answers Chapter 10 The Last Lesson

Treasure Chest Workbook Answers Chapter 10 The Last Lesson

The Last Lesson Comprehension Questions Answers

Read the extracts given below and answer the questions that follow :

Passage-1.

I started for school very late that morning and was in great dread of a scolding, especially because M. Hamel had said that he would question us on participles, and I did not know the first word about them. For a moment I thought of running away and spending the day out of doors.

It was so warm, so bright! The birds were chirping at the edge of the woods; and in the open field back of the saw-mill the Prussian soldiers were drilling. It was all much more tempting than the rule for participles, but I had the strength to resist, and hurried off to school.

1. Why did the narrator think of running away?
2. How was the narrator?
3. Where were the birds chirping?
4. Why was the narrator in fear?
5. The teacher would question of what?
Answer:
1. The narrator was thinking of running away because he was in great fear of scolding by the teacher M. Hamel.
2. The narrator was fearful, coward and not a good student.
3. The birds were chirping at the edge of the woods and in the open field back of the saw mill.
4. M. Hamel the teacher gave lessons on participles and the narrator was not prepared for that. So, the narrator was in fear.
5. The teacher would ask questions on participles.

Passage-2.

Through the window I saw my classmates, already in their places, and M. Hamel walking up and down with his terrible iron ruler under his arm. I had to open the door and go in before everybody. You can imagine how I blushed and how frightened I was. But nothing happened, M. Hamel saw me and said very kindly: “Go to your place quickly, little Franz. We were beginning without you.”

1. What was Hamel doing when Franz looked through the window?
2. Why was Franz frightened?
3. Did the teacher punish Franz.
4. What did happen when Franz enter the classroom.
5. What Hamel had under his arms?
Answer:
1. When Franz looked through the window M. Hamel was walking up and down.
2. Franz was frightened because he did not prepare his lesson and he was late.
3. No, M. Hamel did not punish Franz for his late arrival in the class.
4. Franz entered into the classroom. Hamel kindly told him to go to his place and sitdown.
5. Hamel had his terrible iron ruler under his arm.

Passage-3.

I jumped over the bench and sat down at my desk. Not till then, when I had got a little over my fright, did I see that our teacher had on his beautiful green coat, his frilled shirt, and the little black silk cap, all embroidered, that he never wore except on inspection and prize days. Besides, the whole school seemed so strange and solemn.

But the thing that surprised me most was to see, on the back benches that were always empty, the village people sitting quietly like ourselves; old Hauser, with his three cornered hat, the former mayor, the former postmaster, and several others besides. Everybody looked sad; and Hauser had brought an old primer, thumbed at the edges, and he held it open on his knees with his great spectacles lying across the pages.

1. What kind of dress M. Hamel was wearing?
2. How did the whole school seem?
3. Why was Franz surprised?
4. Who were present in the class besides the students?
5. Why was everybody sad?
Answer:
1. M. Hamel wore beautiful green coat, frilled shirt and the little black embroidered cap which he wore only on imspection and prize days.
2. The whole school seemed strange and solemn.
3. Franz was surprised because on the back benches of the class village people sat quietly like the students former postmaster, Mayor were among them.
4. Besides the students in the back benches sat Hausen with his three cornered hat, the former Mayor, the former postmaster and several others.
5. Everybody was sad because that was the last French class according to the order of the Prussian government.

Passage-4.

My last French lesson! Why, I hardly knew how to write ! I should never learn any more! I must stop there, then! Oh, how sorry I was for not learning my lessons, for seeking birds’ eggs, or going sliding on the Saar! My books, that had seemed such a nuisance a while ago, so heavy to carry, my grammar, and my history of the saints, were old friends now that I couldn’t give up. And M. Hamel, too; the idea that he was going away, that I should never see him again, made me forget all about his ruler and how cranky he was.

1. ‘My last French lesson’-Who was the speaker?
2. Why was the narrator sorry?
3. Who were the old friends of the speaker?
4. How did Franz forget Hamel’s ruler?
5. Why was Hamel going away?
Answer:
1. The speaker was M. Hamel who taught French in Franz’s school.
2. The narrator was sorry because he would not get chance to study French again as that was the last class.
3. The books, his grammar book, his history of the saints were the old friends of the speaker.
4. The idea that Hamel was going away from the school and the narrator would not see him again were the reasons of the speaker to forget Hamel’s ruler.
5. Hamel was going away because according to the Berlin’s order French would not be taught in Franz’s school.

Passage-5.

Poor man! It was in honor of this last lesson that he had put on his fine Sunday clothes, and now I understood* why the old men of the village were sitting there in the back of the room. It was because they were sorry, too, that they had not gone to school more.

It was their way of thanking our master for his forty years of faithful service and of showing their respect for the country that was theirs no more. While I was thinking of all this, I heard my name called. It was my turn to recite.

What would I not have given to be able to say that dreadful rule for the participle all through, very loud and clear, and without one mistake? But I got mixed up on the first words and stood there, holding on to my desk, my heart beating, and not daring to look up.

1. Who was the poor man?
2. What was the dress of the teacher?
3. How long did Hamel teach French?
4. What was the cause Franz’s name call?
5. What was the condition of the speaker?
Answer:
1. ‘The Poor man’ mentioned in the passage was M. Hamel.
Passage-6 Now those fellows out there will have the right to say to you: ‘How is it; you pretend to be Frenchmen, and yet you can neither speak nor write your own language?’ But you are not the worst, poor little Franz. We’ve all a great deal to reproach ourselves with.
2. The teacher had put on his fine Sunday clothes.
3. M. Hamel taught French for long forty years in the school of the speaker.
4. Franz’s name was called to recite poems.
5. The speaker got mixed up on the first words and stood there holding on to his desk. His heart was beating and he did not dare to look up.

Passage-6.

Now those fellows out there will have the right to say to you: ‘How is it; you pretend to be Frenchmen, and yet you can neither speak nor write your own language?’ But you are not the worst, poor little Franz. We’ve all a great deal to reproach ourselves with.

“Your parents were not anxious enough to have you learn. They preferred to put you to work on a farm or at the mills, so as to have a little more money. And I? I’ve been to blame also. Have I not often sent you to water my flowers instead of learning your lessons? And when I wanted to go fishing, did I not just give you a holiday?”

1. What did they pretend to be?
2. What was the lacking?
3. How was Franz?
4. How were the parents responsible for Franz’s ignorance.
5. How was the teacher responsible?
Answer:
1. They pretended to be Frenchmen although the could neither speak nor write French, their own language.
2. Their lacking was that they did not know French properly.
3. Franz was unable to read, write and speak French properly although he was a Frenchman.
4. The parents were also responsible for Franz’s ignorance of French because they preferred to put him to work on a farm or at mills to earn some money for the family.
5. The teacher Hamel was also responsible because he sent Franz to water his flower plants instead of learning lessons. When he went on fishing he just gave him a holiday.

Passage-7.

Then, from one thing to another, M. Hamel went on to talk of the French language, saying that it was the most beautiful language in the world-the clearest, the most logical; that we must guard it among us and never forget it, because when a people are enslaved, as long as they hold fast to their language it is as if they had the key to their prison.

Then he opened a grammar and read us our lesson. I was amazed to see how well I understood it. All he said seemed so easy, so easy! I think, too, that I had never listened socarefully, and that he had never explained everything with so much patience. It seemed almost as if the poor man wanted to give us all he knew before going away, and to put it all into our heads at one stroke.

1. According to Hamel how was the French language?
2. What they should do for French?
3. What was the last lesson?
4. How did he neglect French?
5. What did it seem to Franz?
Answer:
1. According to Hamel French is the most beautiful language in the world, the clearest and logical.
2. They should guard the language among them and never foget it.
3. The last lesson was about grammar.
4. Franz neglected French by not listening the teacher attentively and the teacher had never explained the lesson so carefully.
5. It seemed to Franz that as if the poor man wanted to give them all he knew before going away and to put it all into their heads at one stroke.

Passage-8.

After the grammar, we had a lesson in writing. That day M. Hamel had new copies for us, written in a beautiful round hand: France, Alsace, France, Alsace. They looked like little flags floating everywhere in the school-room, hung from the rod at the top of our desks.

You ought to have seen how every one set to work, and how quiet it was! The only sound was the scratching of the pens over the paper. Once some beetles flew in; but nobody paid any attention to them, not even the littlest ones, who worked right on tracing their fish-hooks, as if that was French, too. On the roof the pigeons cooed very low, and I thought to myself:

1. What was the lesson after grammar?
2. What had Hamel for students?
3. What they look like?
4. What was the sound?
5. What did the pigeons do?
Answer:
1. After grammar there was a lesson in writing.
2. Hamel had new copies for students written in a beautiful round hand France, Alsace, France, Alsace.
3. The new copies looked like little flags floating everywhere in the school room hung from the rod at the top of the students desk.
4. The only sound was the scratching of pens over the paper.
5. On, the roof the pigeons cooed very low and the narrator thought if the pigeons would make them sing in German.

Passage-9.

Whenever I looked up from my writing I saw M. Hamel sitting motionless in his chair and gazing first at one thing, then at another, as if he wanted to fix in his mind just how everything looked in that little school-room. Fancy! For forty years he had been there in the same place, with his garden outside the window and his class in front of him, just like that.

Only the desks and benches had been worn smooth; the walnut-trees in the garden were taller, and the hop-vine, that he had planted himself twined about the windows to the roof. How it must have broken his heart to leave it all, poor man; to hear his sister moving about in the room above, packing their trunks! For they must leave the country next day.

1. What did the narrator see?
2. How long Hamel taught in the school?
3. How was his residence?
4. What was Hamel’s sister doing?
5. When would they leave the country?
Answer:
1. The narrator looked up from his writing and saw M. Hamel was sitting motionless on his chair and gared at one thing to another, as if he wanted to fix in his mind just how everything looked that in the little school room.
2. Hamel taught French in Franz’s school for long forty years.
3. His residence had a garden outside the window and his class was in front of him. The wallnut trees in the garden were taller and the hop vine twined about the windows to the roof.
4. Hamel’s sister was moving about in the room above. She was busy in packing their trunks.
5. They would leave the country the next day.

Passage-10.

But he had the courage to hear every lesson to wedge the very last. After the writing, we had a lesson in history, and then the babies chanted their ba, be, bi, bo, bu. Down there at the back of the room old Hauser had put on his spectacles and, holding his primer in both hands, spelled the letters with them.

You could see that he, too, was crying; his voice trembled with emotion, and it was so funny to hear him that we all wanted to laugh and cry. Ah, how well I remember it, that last lesson! All at once the church-clock struck twelve. Then the Angelus. At the same moment the trumpets of the Prussians, returning from drill, sounded under our windows. M. Hamel stood up, very pale, in his chair. I never saw him look so tall.

1. What Harnet had?
2. What was the next class?
3. What was old Houser doing?
4. How was the emotion of Hamel?
5. When did M. Hamel stand up?
Answer:
1. Hamel had the courage to hear every lesson to the very last.
2. The next class was a lesson on history.
3. Old Houser had put on his spectarles holding his primer in both hands. He spelled the letters with the students.
4. After his last class Hamel was crying. His voice trembled with emotion and it was funny to hear him though the students wanted to laugh and cry.
5. The church clock struck twelve. At the same moment the trumpets of the Prussians sounded under their windows. M. Hamel stood up from his chair looking ‘ery pale and tall.

The Last Lesson About the Story

The Franco Prussian War (1870-1871) was fought between France and Prussia. France was defeated in the war by Prussia led by Bismarck. Then Prussia was consisted of nations of Germany, Poland and parts of Austria. According to the order from Berlin French would, never be taught in the school and they would have to learn German.

The people of Alsace and Lorraine and the school teacher M Hamel admonished themselves for having taken their mother tongue their identity be granted. M Hamel leaves them with love and reverence for their mother land and parts hopefully that they would be able to bring France back to its former glory.

The Last Lesson About the Author

Alphonse Daudet was a French novelist, short story writer, a playwright and a poet. He is remembered mainly as an author of sentimental and humourous tales of provincial life in the south of France. Daudet had to toil hard to carry on his education.

So, he began his writing career. In his later life he established himself as a novelist, poet and short story writer. The short story ‘The Last Lesson’ set against the back drop of the Franco Prussian war deals with the occupation of Alsace Lorraine in the year 1870.

The Last Lesson Brief Summary

Franz started late for school as he feared that his teacher would rebuke him as he did not learn his lesson participles on the bright day with the chirping of birds in the edge of the Wood he thought of running away from school Prussian soldiers were doing drill in an open field. Although at last Franz hurried off to school.

Franz was passing by the town hail. There was a crowd in front of the bulletin board that conveyed all the bad news. Franz was worried to see the crowd. He thought of the usual bustle at the school. Franz was surprised to see that the usual bustle was running at the school.

It looked like a Sunday morning, still and quiet. Franz saw his classmates through the window. Mr. Hamel, their teacher was walking up and down with his iron ruler. Franz entered into the class being frightened. But Mr. Hamel with his green coat, frilled shirt and black silk cap asked him to take his seat kindly. Franz was surprised that the back benches were occupied by villagers.

Mr. Hamel declared that it was their last class in French. According to the Berlin order issued from Berlin only German would be taught in Alsace and Lorraine. Hamel also said that a new teacher would join the next day. For the first time Franz was sorry for not preparing his lessons. He was sad for Hamel’s leaving. He forgot about his teacher’s rules as the villagers. arrived to pay their respect to a dedicated teacher.

Franz was called to recite the rules of participles. He mixed up everything and felt sorry. Mr. Hamel did not scold him. Mr. Hamel remarked sadly that the French men could not speak or write French properly. According to him parents were not anxious about their children to learn.

He asked all that French is the most beautiful language in the world and they must guard it and not to forget it. Then Mr. Hamel gave his last lecture on grammar in an easy manner. He gave a lesson in writing. Everyone did his work silently. The only sound heard was that the scratching of the pens.

Mr. Hamel served the school for forty years. He had the courage to Learn every lesson to the last. In history he delivered his last lesson. Everyone in the class became emotional to shed tears. The church clock struck twelve. Mr. Hamel grew emotional as he taught. Taking a chalk he wrote. ‘Viva La France’ in the blackboard. Then he said, ‘School is dismissed you may go.’

Glossary:

1. Scolding — rubuke.
2. Chirping — birds call.
3. bulletin board — Notice board.
4. apprentice — a goung learner to work.
5. bustle — noise.
6. in unison — contemporary.
7. apping — hitting.
8. counsed on — depended upon.
9. commotion — noisy confusion.
10. blush — to become red in shame.
11. frilled — decorated with folds.
12. Solemn — serious.
13. mounted — sat.
14. Thunderclap — a loud crash of thunder.
15. Wretches — bad persons.
16. cranky — strange.
17. dreadful — terrible.
18. reproach — critical/blame.
19. amazed — surprised.
20. motionless — still.
21. gazing — staring.
22. twined — encircled.
23. choked — unable to speak.
24. Viva La France — Long live France.

Plot : The story ‘The Last Lesson’ starts in the back drop of French Prussian War (1870 – 71) in which France was defeated under the leadership of Bismark. Franz is a school going boy and he is afraid of his French teacher M. Hamel. So, the story deals with two characters. Franz and Mr. Hamel.

After the defeat of France the Prussians ordered that French would not be taught in the schools of Alsace and Lorraine. The French people would be deprived in learning their own language. M. Hamel in formal clothes bade farewell to all who gathered in the last class. In his last lesson M. Hamel told his students and others to be patriotic and to love their own language which will surely be a key to their prison.

Theme : The people of Alsace in France do not pay heed to the study of French language in their schools. But when the Prussian rulers ordered that French would no longer be taught they understood of their fault. The Prussian rulers desired to rule of over the minds and hearts of the Frenchmen.

The story also deals with the cruelty of war that makes the winning people proud, arrogant and insensitive to human feelings. The victory changes their heads and they dictate things in an autocratic and proud manner. In the story M. Hamel emphasises the importance of one’s mother tongue. It is the duty of all of us to keep our mother tongue alive.

Title : The story revolves around the last lesson taught by M. Hamel as French would no longer be taught in the schools of Alsace and Lorraine. It is the first lesson of this Frenchmen who realised that they were losing their identity. The people of Alsace and Lorraine lost their chance to hold on to their identity as they had never bothered to learn their own language, and it was a matter of shame that being Frenchmen they were unable to read or write French.

Thus, the title ‘The Last Lesson’ is just as it teaches the people of Alsace and Lan-aine and the readers as well that lessons of life must be learnt well in time lest life should take away the opportunity.

The Last Lesson Characters

M. Hamel : M. Hamel is a devoted teacher a strict disciplinarian and a real patriot. He has a deep sorrow and regard as he tried to rouse patriotic feelings within the hearts of the people while leaving the class.

He highlighted the beauty of their mother tongue by saying that it was the key of their prison and uerged them to hold fast to it. His parting words – ’Viva La France revealed his remorseful and wounded heart as he dismissed the class. He proved himself an ideal teacher as he left his class with a lesson for life which would forever remain on their souls and would remind them endlessly for their duty to free their motherland and to restore its former glory.

Franz: Franz is a school going boy. He is carefree and easily distracted. He does not have much attention in learning. He is also a victim of procastination. On that particular day he fears as he does not prepare his lessons on participles. He is also late for the school. He is surprised to see that the usual hustle and buestle mining. He is very shocked to know that he has lost the chance to learn his mother tongue French.

He has an innocent mind which is filled with anger and regret. He has unlimited questions in his mind about man’s desire to control others. He discovers a new passion for his mother tongue and books. He learns his lesson with a fresh new passion. Even his teacher M. Hamel is elevated in his eyes and he shown a great regard for him.

Setting: The story ‘The Last Lesson’ is set in a French village. It was in the backdrop of the French Prussian war in 1870-71. In the war France was defeated. After the war the Prussian rulers ordered that the French would not be taught in the schools of Alsace and Lorraine.

The story fells us how M. Hamel the school teacher, his students and the town people react to the news. In the classroom there is and atomosphere of hopelessness and regret. The defeated French people in the village for the first time realized their mistake for not learning their own language.The story relates to a bygone ear of French defeat against the Prussians. Thus, the setting is appropriate.

Style: The story, The Last Lesson’ by Alphonse Daudet has a first person narrative. Franz, a little boy is the speaker. He is a resident of Alsace Lorraine district of France which has been occupied by the Prussians.

The author feels biased about the government and the war compelling everyone to speak German language. It is often seen that the oppressors and conquerors became unkind and heartless in enforcing their own views on the defeated. The author uses many literary devices of irony, similis, symbols and metaphors to make the story clear and effective.

Man keeps on postponing the lessons of life, as they, forget that life is subject to change. Learning of French has never been a serious affair with the Frenchmen. But the sudden order to stop the teaching of French comes as a sudden blow and sad realisation of the people.

The anthor has used metaphors, similes and symbols, The sudden order of Berlin is described as thunderclap is a metaphor Mother tongue as if a key to their frison is a simile, the key to regain freedom from their Prison.

The Last Lesson Critical Appreciation

The Prussian forces defeated France in the war and they tried to opppress the Franch people by inforcing their unjust laws. The order to ban teaching of French was meant to make people forget their customs and language. The cruelty of war is reflected in the story. The victorious people become arrogant and insensitive to the feelings of the defeated people.

They dictate things in an autocratic and proved manner. From the story we learn that, it is unwise to negect the ‘earning ones mother tongue. We can preserve our identity through our mother tongue This message is properly conveyed as Hamel writes ‘Viva La France’ on the black board. The story give emphasis on learning ones mother tongue as a key to freedom and dignity.

The Last Lesson Multiple Choice Questions (MCQs)

Read the questions given below and answer by choosing the correct options :

Question 1.
What was Franz’s fear as he was going to school?
a. fear of bullies
b. fear of M. Hamel
c. late punishment
d. none of the above
Answer:
b. fear of Mr. Hamel.

Question 2.
Who was Wachter?
a. Franz’s friend
b. Franz’s father
c. a blacksmith
d. none of the above
Answer:
c. a blacksmith.

Question 3.
Mr. Hamel was a coat of-
a. red
b. green
c. blue
d. white colours
Answer:
b. green.

Question 4.
The order has come from Berlin to teach-
a. German
b. French
c. English
d. None of the above
Answer:
a. German.

Question 5.
Which lesson Franz found hard-
a. History
b. Geography
c. English
d. Participles
Answer:
d. Participles.

Question 6.
The order has come from-
a. London
b. USA
c. Berlin
d. none of the above.
Answer:
c. Berlin.

Question 7.
Hamel served as a teacher for-
a. 30 years
b. 40 years
c. 50 years
d. 35 years
Answer:
b. 40 years

Question 8.
‘The poor man wated to give us all’-Here the poorman means-
a. Franz
b. Franz’s father
c. Hamel
d. none of the above
Answer:
c. Hamel.

Question 9.
The last lesson was of-
a. history
b. English
c. French
d. German
Answer:
a. History.

Question 10.
What came as a thunder of-
a. Scolding
b. Berlin order
c. Franz’s failure
d. defeat of the French
Answer:
b. Berlin order.

Question 11.
The bulletin board shows news.
a. cheerful
b. sad
c. horrible
d. routine
Answer:
b. sad.

Question 12.
Mr. Hamel stood up very in his chair.
a. Cheerful
b. sad
c. pale
d. none of the above
Answer:
c. pale.

Treasure Chest A Collection of ICSE Chapter Workbook Answers

With the Photographer Story Questions and Answers & MCQs

With the Photographer Story Questions and Answers

With the Photographer Story Questions and Answers & MCQs

A. Read the passage given below and answer the questions that follow:

“I WANT my photograph taken,” I said. The photographer looked at me without enthusiasm. He was a drooping man in a gray suit, with the dim eye of a natural scientist. But there is no need to describe him. Everybody knows what a photographer is like.

“Sit there,” he said, “and wait.” I waited an hour. I read the Ladies Companion for 1912, the Girls Magazine for 1902 and the infants Journal for 1888. I began to see that I had done an unwarrantable thing in breaking in on the privacy of this man’s scientific pursuits with a face like mine. After an hour the photographer opened the inner door.
“Come in,” he said severely.
I went into the studio.

Question 1.
Who is ‘I’ referred to here ? Where from has this extract been taken ?
Answer:
Here ‘I’ referred to the author who wanted his photograph to be taken. This extract has been taken from Stephen Leacock’s short story ‘With the photographer.

Question 2.
Why did the photographer take so much time?
Answer:
The photographer was not satisfied with the face and posture of the writer. He was adjusting and re-adjusting his camera as well as the face and posture of the writer. That was the reason why he took so much time.

Question 3.
How was the appearance of the photographer?
Answer:
The photographer was a drooping man in a gray suit with the dim eye of a natural scientist. He seemed to be a disinterested person, lacking enthusiasm. He behaved harshly with the author and insulted the author while taking his photograph. His behaviour angered the author very much.

Question 4.
Why did the photographer made the author wait?
Answer:
The photographer showed no enthusiasm when the author came to his studio for clicking his picture. He was not at all interested in doing his job without complaining and as he was careless, he made the author wait for an hour and then finally called him in “severely”.

B. Read the passage given below and answer the questions that follow:

“The face is quite wrong,” he said. “I know,” I answered quietly; “I have always known it.” He sighed. “I think,” he said, “the face would be better three-quarters full.” “I’m sure it would,” I said enthusiastically, for I was glad to find that the man had such a human side to him.

“So would yours. In fact,” I continued, “how many faces one sees that are apparently hard, narrow, limited, but the minute you get them three-quarters full they get wide, large, almost boundless in” But the photographer had ceased to listen. He came over and took my head in his hands and twisted it sideways. I thought he meant to kiss me, and I closed my eyes. But I was wrong.

Question 1.
How did the photographer behave with the author?
Answer:
The photographer, during his brief meeting with the author showed his disinterest in clicking the author’s picture. At first he made him wait for an hour and when he called him to take his picture, he started annoying commentaries about his facial features that angered and saddened the author.

Question 2.
‘‘The face Is quite wrong,” he said. Who said this and to whom?
Answer:
This was said by the photographer to the author who went to studio to click his own picture.

Question 3.
How had the photographer arranged his studio?
Answer:
The photographer’s studio had poor lighting arrangements. The sunlight came through a sheet of factory cotton hung against a frosted window. The room had a big camera in the middle. A black cloth was attached to the camera. Thus, we can say that the studio was shabbily arranged.

Question 4.
“But I was wrong”— Who was wrong? Why?
Answer:
Here, the author was wrong. When the photographer started his commentaries about his face, the author thought that the photographer might praise his face or impressed by his face-cutting by any chance. So, when the photographer moved forward, the author thought that he was about to kiss him so closed his eyes. At this, he was wrong.

C. Read the passage given below and answer the questions that follow:

“I don’t like the head,” he said. Then he went back to the machine and took another look. “Open the mouth a little,” he said. I started to do so. “Close it,” he added quickly. Then he looked again. “The ears are bad,” he aid; “droop them a little more. Thank you. Now the eyes. Roll them in under the lids. Put the hands on the knees, please, and turn the face just a little upward.

Yes, that’s better. Now just expand the lungs! So! And hump the neck—that’s it – and just contract the waist -ha!-and twist the hip up towards the elbow-now! I still don’t quite like the face, it’s just a trifle too full, but ” I swung myself round on the stool. “Stop,” I said with emotion but, I think, with dignity. “This face is my face. It is not yours, it is mine.

I’ve lived with it for forty years and I know its faults. I know it’s out of drawing. I know it wasn’t made for me, but it’s my face, the only one I have I was conscious of a break in my voice but I went on “such as it is, I’ve learned to love it. And this is my mouth, not yours. These ears are mine, and if your machine is too narrow -” Here I started to rise from the seat.

Question 1.
According to the photographer, how was the author’s face?
Answer:
According to the photographer, the author’s face was faulty. He did not like his head, ears and not even the eyes. To him, his face was not at all photogenic.

Question 2.
Why did the author stop him?
Answer:
The photographer kept on making annoying commentaries about the author’s face before taking his photograph. This made the author angry and sad as well. So, he stopped him.

Question 3.
How did the author feel about his face?
Answer:
The author had no regret about his facial features. He was proud of it and he had no problem with it no matter how good or bad it was. He also told that his face was his own face and he had no complaint with it as he had learned to love it since his birth.

Question 4.
What idea do you get about the author from this extract?
Answer:
From this extract, we clearly get a hint about the annoying behaviour of the photographer which made the author a bit self-conscious but he tried to overcome it by boosting his self-confidence. But in heart, he kept on getting angry and sad as well.

D. Read the passage given below and answer the questions that follow:

The photographer had pulled a string. The photograph taken. I could see the machine still staggering from the shock “I think,” said the photographer, pursing his lips in a pleased smile, “that I caught the features just in a moment of animation.” “So!” I said bitingly, – “features, eh? You didn’t think I could animate them, I suppose ? But let me see the picture.”

“Oh, there’s nothing to see yet,” he said, “I have to develop the negative first. Come back on Saturday and I’ll let you see a proof of it.” On Saturday I went back. The photographer beckoned me in. I thought he seemed quieter and graver than before. I think, too, there was a certain pride in his manner. Heunfolded the proof of a large photograph, and we both looked at it in silence.

Question 1.
Was the photograph finally taken?
Answer:
Yes, after the annoying commentaries of the photographer followed by a brief argument, the photograph of the author was finally taken.

Question 2.
Why did the photographer not let the author see his photo?
Answer:
After his photo was clicked, the author asked the photographer to show him his photo. At this, he said that there ‘was nothing to see yet and so told him to get a proof of it on Saturday.

Question 3.
Why did the photographer look pleased after taking the picture?
Answer:
The photographer suggested many ways to get the perfect click while on the other side, the author felt humiliated and insulted. Hence, the author stood up from his seat and at this moment, the photographer clicked the photo. The photographer felt pleased as he had caught the features in a natural way and he could click the photo the way he wanted.

Question 4.
Do you think that the photographer appeared a bit suspicious?
Answer:
When the author asked him to show his photo, he did not let him see it and told him to come and get a proof of it on Saturday. This act, is kind of fishy as it is depicting that the photographer might have some hidden agenda behind this. So yes, the photographer appeared suspicious.

With the Photographer Story MCQs

Choose the correct alternative to complete the following sentences:

Question 1.
Who is the author of ‘With the photographer’?
a. C.E.M Joad
b. Stephen Leacock
c. A.G Gardener
Answer:
b. Stephen Leacock

Question 2.
Who was responsible for the mockery of Stephen Leacock’s face?
a. The dentist
b. The barber
c. The photographer
Answer:
c. The photographer

Question 3.
What part of the writer’s face remained unchanged in his photo?
a. Ears
b. Face
c. Eyes
Answer:
a. Ears

Question 4.
Who had no business to comment on the gift of God?
a. The teacher
b. The photographer
c. The Doctor
Answer:
b. The photographer

Question 5.
Who told the photographer to keep his photo with himself?
a. Stephen Leacock
b. J.C. Hill
c. C.E.M Joad
Answer:
a. Stephen Leacock

Question 6.
In which part of the room there is a big camera?
a. Left Side
b. Comer
c. Middle
Answer:
c. Middle

Question 7.
Who said, I think the face would be better three- quarters fall?
a. The Author
b. The Photographer
c. The Doctor
Answer:
b. The Photographer

Question 8.
Whose photo was worthless?
a. Stephen Leacock
b. The photographer
c. J.C. Hill
Answer:
a. Stephen Leacock

Question 9.
Who has said that ‘Is it me’?
a. The Author
b. The photographer
c. The stranger
Answer:
a. The Author

Question 10.
What does the photographer want to remove?
a. Author’s nose
b. Author’s eye
c. Author’s ear
Answer:
c. Author’s ear

Question 11.
How was the photographer?
a. Tall man
b. Thin man
c. Tiny man
Answer:
b. Thin man

Question 12.
“I think the face would be better these a quarter’s fall.” Who said it?
a. The author
b. The barber
c. The photographer
Answer:
c. The photographer

Question 13.
Where from was “With The Photographer” adapted?
a. Behind the beyond
b. The bet
c. Echo
Answer:
a. Behind the beyond

Question 14.
What coloured suit was the photographer wearing?
a. Red
b. Grey
c. Black
Answer:
b. Grey

Question 15.
What is the age of the author in the essay?
a. 40 Years
b. 35 Years
c. 30 Years
Answer:
a. 40 Years

Question 16.
What did the photographer say when the author wished to see his photography?
a. He denied
b. He’ll develop the negative first
c. He show only final print
Answer:
b. He’ll develop the negative first

Question 17.
What did the photographer do with the author’s eyebrow?
a. Removed
b. Corrected
c. Blurred
Answer:
a. Removed

Question 18.
How was the author’s reaction when he left the studio?
a. With no emotion
b. Angrily
c. With tears in eyes
Answer:
c. With tears in eyes

Question 19.
Who told photographer to keep his photo with himself?
a. J.C. Hill
b. Stephen Lecock
c. The Barber
Answer:
b. Stephen Lecock

Question 20.
For how many hours did the photographer make him wait?
a. 2 hours
b. 1 hours
c. 4 hours
Answer:
b. 1 hours

Question 21.
How was the studio of the photographer?
a. Bad
b. good
c. Broken
Answer:
a. Bad

Question 22.
What was the author expecting?
a. Fake face
b. True face
c. Faithful face
Answer:
c. Faithful face

Question 23.
In which year Stephen Lecock was born?
a. 1897
b. 1896
c. 1899
Answer:
b. 1896

Question 24.
What was the photographers comment about the author’s face?
a. Quite Wrong
b. Handsome
c. Not right
Answer:
a. Quite Wrong

Question 25.
Where Stephen Lecock was born?
a. France
b. Canada
c. Britain
Answer:
c. Britain

Treasure Chest A Collection of ICSE Short Stories Workbook Answers

Accomplishments Poem Questions and Answers & Summary by Elizabeth Ralph Mertz

Accomplishments Poem Questions and Answers & Summary by Elizabeth Ralph Mertz

OU Degree 6th Sem English – Accomplishments Poem Questions and Answers & Summary

Comprehension I (Short Answer Questions)

Question 1.
Make a list of all the housework that women do In the poem.
Answer:
Women needs to take care of the toddlers. Providing them with food when the kids are hungry taking care of all the things when the kids mess up the toys she has to dean up all, Giving bath, dressing up the children, setting up the table, washing clothes, calming them when they fight with each other, separating all the linens with the socks. Moreover, working and thinking and managing their child’s development and growth. Above all she also does her studies and takes up her career.

Question 2.
Make a list of the professions or occupations of the men in the poem.
Answer:
Men in the poem and their professions. Aristotle is an Ancient Greek Philosopher, Milton is a poet, Dante was medieval Italian poet, Socrates a Greek Philosopher who is one of the founders of Western Philosophy, Shakeshpeare. famous English dramatest, Plato, ancient Greek philosopher. Edmund Burke, Irish Statesman, Aesop, Greek storyteller, Newton, English Scientest, Darwin, English Biologist, Holmes and Brandeis influential judges of the suprement Court of the united states in early 20th century.

Question 3.
What is the difference between the kinds of work that men and women do?
Answer:
There is a lot of difference between the kinds of work that men and women do. Men participate in the public sphere. They are consider as provider and protector to the family. Whereas women to all domestic household works, of both the home and family. There labour is unpaid and invisible.

Question 4.
Some of the names mentioned In the poem are of men who were great champions of the aights of the individual. Is the poem highlighting the ironic gap between what they preached and what they practised?
Answer:
Yes, of course the poem is highlighting the ironic gap between what the famous personalities mentioned in the poem about what they preached and what they practise, their success is due to a woman who took care of the home and all the members in the family.

Comprehension II (Essay Type Answer Questions)

Question 1.
Describe the central idea of the poem with appropriate examples.
Answer
The central idea of he poem ‘Accomplishment’ deals with the gender roles and highlights the differential expectations for mothers and fathers. The poem describes how men and women seen to operate in two distinct spheres while women are naturally expected to take care of the domestic sphere. The poet quotes so many examples where women are much greater doing all the household task, managing both the children and as well as husband. She juggles with two or more activities at the same time and even able to get advanced degrees taking up a career bringing laurels to her and the family.

Question 2.
Is the poem supporting or opposing a division of labour between men and women? Justify your answer.
Answer:
Yes, of course the poem is supporting a division of labour between men and women. It has been observed from ages that women does all the household works taking care of children, husband and many more She is really a multi tasker. Feeding the family, washing clothes, utensils, setting right the table and the things at home, hushing the tots above all thinking of her career women manges everything inspite of hectic domestic work. Men are only concerned about their work not like women. They protect the family and provides whatever is required. But it would be good if there will be equal share of work at home and work place between men and women.

Question 3.
Is the poem praising women who balance career and family or suggesting that men should share housework? Explain.
Answer:
The poem ‘Accomplishments praises women who balance career and family in a world where women are constantly being undermined and underestimated, we dont need to add on to that anymore by allowing ourselves to adopt that same mindset. it really appreciates women who manages house and work without giving anyone to complaint against her.

Yes, it is one way a suggestion to men who thinks that their success lies on their hard work alone rather they should realize behind a mans success there is a woman’s hand because if she will not take care of kids and family setting everything right, it is very hard for a man to go either way. In this regard, men should also help a women in household works because children are not only the responsibility of a women also as she begets the but men should also nurture them.

Question 4.
Since all the people named in the poem are historical figures, do you consider It to be a poem about the past? Discuss the contemporary relevance of the poem’s theme.
Answer:
In the poem ‘Accomplishments’ we find Elizabeth Ralph Mertz mentions about historical figures from the past like Aristotle, Milton, Dante, Shakespeare, Socrates, Plato, Edmund Burke, Homer Aesop, Newton, Darwin. Holmes and Brandies who have created their name in the world history by their works, teachings inventions etc.

Though the poem is all about the great personalities from the past it is related to the contemporary world. It has more relevance to the present. Earlier days women used to take care of family taking cure of all the household work and the overall development of their children. But as the days passed by we all know that we are in a hustle-bustle world where even women are educated and working helping the men financially too. Women became more self-reliant building their careers independently.

Accomplishments Poem Summary in English

Elizabeth Ralph Mertz is a professor at the University of Wisconsin Law School, where she teaches law courses. She is a leading linguistic and legal anthropologist and a pioneer in the field of law and language. While her early research focused on language, identity and politics in Cape Breton Island in Canada, her later research examines the language of US legal education. Her publications include The Language of Law School: Learning to “Think” Like a Lawyer (2007).

First published in Radcliffe Quarterly (1975), “Accomplishments” deals with gender roles and in a humorous manner highlights the differential expectations for mothers and fathers. The poem describes how men and women seem to operate in two distinct spheres; while women are ‘naturally’ expected to take care of the domestic sphere, men are as ‘naturally’ expected to participate in the public sphere.

Traditionally, a man’s role is seen as the provider and protector and a woman’s as the caretaker of both the home and the family. While men’s contribution to society is celebrated, women’s ‘invisible labour’ at home goes unacknowledged and of course, unpaid. While underlining how doubly difficult it is for women to succeed, the poem also implies that women’s success in the public sphere is noticed and remarked upon precisely because it is considered unusual.

The poem is all about the historical figures in the past whose names are mentioned and their work which gave them fame and name. It goes like this when Aristotle who is an ancient Greek Philosopher wrote his books, when Milton an English poet and intellectual wrote his epic poem ‘Paradise lost’, they were not busy with their little ones at the knee who troubled them to feed them as it is dinner time, Donte, medievel Italian poet famous for his epic poem.

‘The Divine Comedy’, which gives the description of the nine circles of hell and Shakespeare, an English playwright, poet and actor started to write a sonnet, their junior never interrupted them to put ketchup on their cake. Edmund Burke, Irish Statesman who spoke about revolutions, he did not spent his time washing his kids. He spent his time and strength to speak about revolutions. Whatever work they did, the credit goes to their better halves who did the all household work.

When socrates, Greek Photosopher famous for his Western Philosophy while teaching to youth, and Plato, Greek Philosopher who wrote the ‘Phaedo’ they did not clean the art and craft models of their children. When homer, an ancient Greek poet who wrote Tlliad’ or Aesop, Greek storyteller told his tale, they were not bothered about who will set the table at home. Their wives used to the bothered all the work.

When Newton, English Scientist who invented the calculus worked hard in the lab, he did not compare the whiteness of his laundry with the brand of laundry detergent. When Darwin, English Biologist famous for his theory evolution published in his book ‘On the origin of species’ (1859) he did not get food nor he hushed his tots saying them not to tease each other. It is always a women who was behind taking care of kids.

When Holmes and Brandies, influential judges of supreme court their wise judgements, they did not separate socks with he linens when the laundry was piled up to four feet high. It is all done by their wives. None of these great personalities mentioned here took care of their little ones when they were busy on their work. Then who used to do all the work for them. It is their better halves who would manage home, husband and children.

They are multitaskers helping child in the learning and their development and growth. How much greater the woman who patiently completes her higher education getting advanced degrees and take up a career. The whole praise and credit goes to this woman. If men gets the appreciation for their work how much a woman should get. Thus, the poem suggests the equal share of household work to be taken up by men as well. The poem implies women’s success in the public sphere is noticed and remarked upon precisely.

Accomplishments Poem Summary in Telugu

ఎలిజబెత్ రాల్ఫ్ మెర్ట్ యూనివర్సిటీ ఆఫ్ విస్కాన్సిన్ లా స్కూల్లో స్రొఫెసర్గా ఉన్నారు, అక్కడ ఆమె న్యాయ కోర్సులను దోధిస్తుంది. ఆమె ప్రముఖ భాషా మరియు చట్టపరమైన మానవ శాస్తవేత్త మరియు చట్టం మరియు భాషా రంగంలో మార్గదర్శకురాలు. కెనడాలోని కేప్ బ్రెటన్ ద్వీపంలో ఆమె ప్రారంథ పరిశోధన భాష, గుర్తింపు మరియు రాజకీయాలపై దృష్టి కేంద్రీకరించింది, ఆమె తర్వాత పరిశోధన US న్యాయ విద్య యొక్క భాషను పరిశీలిస్తుంది. ఆమె ప్రచురణలలో ది లాంగ్వేజ్ ఆఫ్ లా స్కూల్: లెర్నింగ్ టు “థింక్” లైక్ ఎ లాయర్ (2007) ఉన్నాయి.

రాడ్క్లిఫ్ త్రెమాసికం (1975)లో మొదట ప్రచురించబడిన, “సాధింపులు” రింగ పాత్రలతో వ్యవహరిస్తుంది మరియు హాస్యభరితమైన పద్ధతిలో తల్లులు మరియు తండ్రుల కోసం భేదాత్మక అంచనాలను హైలైట్ చేస్తుంది. ఈ పద్యం పురుషులు మరియు మహిళలు రెండు విభిన్న గోళాలలో ఎలా పని చేస్తారో వివరిస్తుంద్మి స్త్రీలు “సహజంగా’ దేశీయ రంగాన్ని జాగ్రత్తగా చూసుకోవాలని భావిస్తే, పరుషులు సహజంగా’ ప్రజా రంగంలో పాల్గొనాలని భావిస్తున్నారు.

సాంప్రదాయకంగా, ఒక వ్యక్తి యొక్క పాత్ర ప్రొవైడర్ మరియు ప్రొటెక్టర్గా మరియు ఒక మహిళ ఇల్లు మరియు కుటుంబం రెండిందికీ సంరక్షకునిగా పరిగణించబడుతుంది. సమాజానికి పురుషుల సహకారం జరుపుకుంటున్నప్పుడు, ఇంట్లో (స్తీల ‘అదృశ్య శ్రమ’ గుర్తించబడదు మరియు వాస్తవానికి చెల్లించబడదు. మహిళలు విజయం సాధించడం ఎంత రెడ్టింప కష్టమో అండర్లైన్ చేస్తూనే, పబ్లిక్ రంగంలో మహిళల విజయాన్ని అసాధారణంగా పరిగణించడం వల్ల ఖచ్చితంగా గమనించబడుతుందని మరియు వ్యాఖ్యానించబడుతుందని కవిత సూచిస్తుంది.

ఈ పద్యం గతంలో ఉన్న చారిత్రక వ్యక్తుల పేర్లను ప్రస్తావించింది మరియు వారికి కీర్తి మరియు పేరును అందించిన వారి కృషి గురించి. ప్రాచీన గ్రీకు తత్వవేత్త అయిన అరిస్టాటిల్ తన పుస్తకాలను వ్రాసినప్పుడు, ఇంగ్లీషు కవి మరియు మేధావిపై మిల్టన్ తన పురాణ కవిత ‘పారడైజ్ లాస్ట్’ రాసినప్పుడు, వారు తమ చిన్న పిల్లలతో మోకాలి వద్ద నిమగ్నమయ్యారు, వారికి ఆహారం ఇవ్వడానికి ఇబ్బంది పడ్డారు. ఇది విందు సమయం డోంటే, మధ్యస్థాయి ఇటాలియన్ కవి తన పురాణ కలానికి ప్రసిద్ధి చెందాడు.

ది డివిన్ కామెడీ’ నరకం యొక్క తొమ్మిది వృత్తాల వివరణను ఇస్తుంది మరియు ఆంగ్గ నాటక రచయిత, కవి మరియు నటుడు షేక్స్రియర్ ఒక సొనెట్ రాయడం ప్రారంభించాడు, హారి : సంర్ వారి కేక్పై కెచుప్ను ఉంచడానికి ఎప్పుడూ ఆటంకం కలిగించలేదు. ఎడ్ముండ్ బర్క్, విస్లవాల గురించి మాట్లాడిన ఐరిష్ స్టేట్స్మాన్, అతను తన పిల్లలను కడగడానికి తన సమయాన్ని వెచ్చించలేదు. విప్లవాల గురించి మాట్లాడేందుకు తన సమయాన్ని, శక్తిని వెచ్చించాడు.

సోక్రటీస్, గ్రీకు ఫోటోసోఫియర్ యువతకు దోధించేటప్పుడు పాశ్చాత్య తత్వశాస్తంలో ప్రసిద్ధి చెందాడు మరియు ప్లేటో, “ఫేడో” రాసిన గ్రీకు తత్వవేత్త, వారు తమ పిల్లల కళ మరియు క్రాఫ్ట్ నమూనాలను శుభ్రం చేయలేదు. ‘ఇలియడ్’ లేదా ఈసప్ రాసిన ప్రాచీన గ్రీకు కవి హోమర్, గ్రీకు కథకుడు తన కథను చెప్పినప్పుడు, ఇంట్లో ఎవరు గొట్టం వేస్తారనే దానిప్ఫై వారు విసుగు చెందలేదు.కాలిక్యులస్ను కనిపెట్టిన ఆంగ్ల శాస్తవేత్త న్యూటన్ ల్యాబ్లో కష్టపడి పనిచేసినప్పుడు, అతను తన లాండ్రీలోని తెల్లదనాన్ని లాండ్రీ డిటర్జెంట్ బ్రాండ్తో పోల్చలేదు.

డార్విన్, ఆంగ్ల జీవశాస్తజ్ఞుడు, జాతుల మూలం (1859)పై తన పస్తకంలో పరిణామం గురించి ప్రసిద్ది చెందినప్పుడు, అతనికి ఆహారం లభించలేదు లేదా ఒకరినాకరు ఆటపట్టించవద్దని చెప్పి తన టోట్లను మూసుకున్నాడు. హోమ్స్ మరియు బ్రాండీస్, సుప్రీం కోర్ట్ యొక్క ప్రభావవంతమైన న్యాయమూర్తులు వారి తెలివైన తీర్పులను చేసినప్పుడు, లాం[్రీ నాలుగు అడుగుల ఎత్తు వరకు పోగు చేయబడినప్పుడు వారు నారతో సాక్ణను వేరు చేయలేదు.

ఇక్కడ ప్రస్తావించబడిన ఈ గొప్ప వ్యక్తులు ఎవరూ తమ చిన్న పిల్లలను తమ పనిలో బిజీగా ఉన్నప్పుడు చూసుకోలేదు. అప్పుడు వారికి అన్ని పనులు ఎవరు చేసేవారు. ఇల్లు, భర్త మరియు పిల్లలను నిర్వహించడం వారి మంచి అర్ధభాగాల ప్రదర్శన. వారు పిల్లల అభ్యాసం మరియు వారి అభివృధ్ధి మరియు ఎడుగుదలలో సహాయపడే మల్టీ టాస్కర్లు.

ఇక్కడ ఉన్నత విద్యను పూర్తి చేసి ఉన్నత డిగ్రీలు పొంది వృత్తిని చేపట్టే స్త్రీ ఎంత గొప్పది. మొత్తం ప్రశంసలు మరియు క్రెిట్ ఈ మహిళకే చెందుతుంది. పురుషులు తమ పనికి ప్రశంసలు పొందినట్లయితే, స్తీ ఎంత పొందాలి. అందువల్ల, ఇంది పనిలో పురుషులు కూడా సమాన వాటా తీసుకోవాలని పద్యం సూచిస్తుంది. ఈ పద్యం పల్లిక్ రంగంలో మహిళల విజయాన్ని ఖచ్చితంగా గమనించి, వ్యాళ్లానించబడుతుందని సూచిస్తుంది.

Accomplishments – Elizabeth Ralph Mertz

When Aristotle wrote his books,
When Milton searched for rhyme.
Did they have toddlers at the knee
Requesting dinner time?

When Dante contemplated hell,
Or Shakespeare penned a sonnet,
Did Junior interrupt to say
His cake had ketchup on it?

When Socrates was teaching youth
And Plato wrote the Phaedo
Were they the ones to clean the mess
The children made with Play-Dob?

If Edmund Burke had had to work
On all his kids’ ablutions,
Would he have had the time and strength
To speak on Revolutions?

When Homer wrote his Iiliad
Or Aesop told a fable,
Were they concerned about whose turn
it was to set the table?

When Neon fussed with calculus
Or Labored in his lab
Did he compare the whiteness of
His laundry done with Fab?

Did food get bought when Darwin sought
The origin of the species;
Or did he have to hush the tots,
And tell them not to tease, please?

When Holmes and Brandeis donned their robes
And gave their wise opinions,
Was laundry piled up four feet high?
With socks mixed up with linens?

How much greater, then, the task
Of those who manage both,
Who juggle scholarship with child
Development and growth.
And how much greater is the praise
For those who persevere
And finish their advanced degrees
And take up a careen

Glossary:

  • Aristotle: ancient Greek philosopher who was taught by Plato
  • toddler: a young child who is just learning to walk
  • Dante: medieval Italian poet whose epic poem The Divine Comedy begins with a description of the nine circles of Hell
  • Socrates: Greek philosopher who is considered to be one of the founders of Western philosophy
  • Plato: ancient Greek philosopher; the reference here is to his work Phoedo (also known as On The Soul), which is Plato’s eulogy to his teacher Socrates
    Play-doh: soft modelling compound used by young children for art and craft activities
  • Edmund Burke: eighteenth-century Irish statesman; the reference here is to his political pamphlet
    Reflections on the Revolution in France (1790)
  • ablutions: the act of washing oneself
    Homer: ancient Greek poet considered to be the author of two great epics IiIiad and Odyssey
  • Aesop: Greek storyteller known for his collection of fables known as Aesop’s Fables
  • Newton: Sir Isaac Newton, seventeenth century English scientist who invented the calculus
  • Fab: popular American brand of laundry detergent
  • Darwin: Charles Robert Darwin, English biologist famous for his theory of evolution published in his book On the Origin of Species (1859)
  • hush: make someone quiet or silent
  • Holmes and Brandeis: Louis Dembitz Brandeis and Oliver Wendell Holmes Jr, influential judges of the Supreme Court of the United States in early twentieth century who were champions of the rights of the citizens and of free speech rights
  • juggle: to do two or more activities at the same time
  • scholarship: academic study, Learning
  • persevere: continue to do something in a determined way despite difficulties

OU Degree 6th Sem English Study Material